Acil Olmayan Hayatlar..


Araç olarak nitelendirdiðimiz þey -para- uðruna, güneþli bir gün, bir deniz kýyýsýnda kendimizi dinlemeye fýrsat bulamýyoruz çoðu zaman...
Çünkü kutsal bir iþimiz var bizim ve iþimizin baþýnda olmamýz gerekiyor..
Günlerce çucuðunuzun yüzünü göremediðiniz olmuþtur iþ dolayýsýyla...
Sabahýn erken saatlerinde baþlar koþuþturma,otobüsü ya da servisi kaçýrýrsanýz o günün kötü geçeceði sinyallerini almýþsýnýzdýr..Akþamýn bir saatine kadar sürer...
Hayatýmýzýn nerdeyse tamamý, biz istemesekte baðlanmýþtýr bu telaþa ve söküp atmamýz imkansýzlýk çizgisinin tam yanýndadýr.Kimimiz bundan kurtulmayý þans oyunlarýyla deneriz, dileklerimiz deðiþmez genellikle, ama her hafta bir sonraki haftaya erteleriz o dilekleri..
Çalýþmak üzere olduðumuz bir anda, pencereden güneþin bize gülümsediðini görürüz ve o an yapacak bir þeyimiz yoktur.
Halbuki tek isteðiniz sevgilinizin elini tutarak yürümektir ve güneþe gülümseyerek, ama yapamazsýnýz..
Çünkü üç beþ sene sonra evleneceksinizdir ve paraya ihtiyacýnýz vardýr,çünkü kendinize ait bir eviniz olmasýný istersiniz ve paraya ihtiyacýnýz vardýr,çünkü çocuðunuzun iyi okullarda okumasý gerekiyordur ve bunun için de yine para olmazsa olmazdýr.
Çalýþtýðýnýz iþ yerinde her þey acildir, ama sizin hayatýnýzýn hiçbir aciliyeti yoktur.
Yaptýðýmýz iþten bunaldýðýmýzda, derin bir nefes almak isteriz gökyüzüne bakarak, ama ondan bile acildir hazýrlamamýz gereken raporlar...
Ve böyle geçer en taze yýllarýmýz..
Þimdi ben hepimiz için, bahçesine tohum ekmeye yetecek zamanlar eþliðinde yaþayabileceðimiz, sakin, huzurlu ve acil olmayan bir hayat diliyorum...

Pelin AKALIN