esmer, lütfen!


1

"esmer": sapkýn mülahaza mý, hülya mý?
ona dair belleðimde barýnan þey, -sevgi, alaka, hoþlanma bilmiyorum (kesinlikle yalan)- son iki gecede öylesine vücut buldu ki; artýk iþimin hiç kolay olmadýðýný kavradým -elbette malum sonuçlardan birine ulaþana dek-. "Kor bir demir parçasýný kavrarmýþcasýna" abartýymýþ gibi algýlansa dahi, ben, kahretsin yerimde duramýyorum. n'aptýðým konusunda fikre sahip deðilim.
Lakin, bir anda dönüþen bu olgu -ilgiden yoðun aþka olaðanüstü sýçrama- gene benim kendi ayarlarýmla oynamamdansa... keþke, esmer bu ayarlarýmla oynayabilmiþ olmayý baþarsa. Bu duruma karþý seni destekliyorum. Olumlanmasý koþuluyla.


2

Yazýyla çatýþtýrýp yazýya kaybettirmek istemediðim gibi, yazma isteðinin görece tecrübeli tutkusu, bu benim toy aþkýma dost yüzüyle görünüyor. Zira bu toy aþk, küçük bir bedende koca bir kalp gibi, anatomik sistematiðe zarar verecek kertede zorluyor kendini. O, alçak tecrübeli tutku, sözde dost göründüðü düþmanýný, yormak kaydýyla materyale dönüþtürecek. Buna müsaade edemem. Fakat "o"nun herhangi bir negatif tepkisi, en baþta benim gardýmý düþürür.
Bununla birlikte, beni korkutan hadiselerden bir diðeri, "o"nun "Nuran"lýða soyunma olasýlýðý.


3

Tamam! Koyvermek istiyorum. Hele de hayatýmý teslime hazýrlandýðým bir aþamada, üstelik kendime üç darbeden bu yana herhangi bir macera da yaþayamamýþken.
"Bir Gün Tek Baþýna", "Gün Olur Asra Bedel".
Bu yarý rasyonel, tam kapasite olabilecek dava beyni, yoksa, yürekle temasýný mý kaybetti! Tutku. Aþk. Tutkulu aþk. Ama kavgadan uzak mý olacak? Olamaz. Olmamalý. Zannetmem.
Hiç uzlaþamayan olarak, daralýyorum barýþtýrma çabalarýnda. Bu sýkýþan göðüs kafesi, yürek, ayaklar kimin? Beyin benim, anlaþýlýyor. Hatta sadece sol elim ve beynimin bir kýsmý benim. Geriye kalan kimde! Tanrým!


4

Acaba o, bunun farkýnda mý? Ýyi de benim aklýma henüz tam yerleþmezken, beni bu hale o getirdi. Elbette aklýma iyice yerleþtirerek, bu hale gelmek istiyordum. Ama... Yazmayý durdurmak istiyorum! esmer! Günlerce civarýnda bekleyerek gecelemek. Sabýr sebat yok ki bende! Bildiðin ateþin devrimci tipi. Duygusal, maðrur, tutkulu, zeki ve toplumsal. Ne garip. Eskiden, dünyanýn bütün devrimcileri böyleymiþ.
"Ýyi Kötü Çirkin"deki "sarýþýn" sesleniþine gönderme: "karaþýýýn! Sen kimsin biliyor musun? Beni daðýtan -umarým toparlayan da olursun-. Ýyinin, Çirkini eli kolu baðlý, çölde býraktýðýndan farksýz.
Bu toy aþktan intikam almamalýyým. Korkuyor muyum? Kýskanmak mý yoksa? "Bir hafta sonra sonra belli olur nasýl anlaþacaðýmýz" demiþtim.


5

Kat'iyetle kanaat ettim. Bu gibi durumlarda bir hafta, bir saatten fazla olmamalý. Bir saat içerisinde karþýma çýkýp, bana "bir hafta bitti" demeli. Ancak, zaten o bir saat bile, geçmemekte ýsrar ediyor. Böyle giderse, bu bir saat benim için bir haftadan fazlasý olacak. Ve ben ona salakça, " yýllarca seni aradým" diyeceðim; eðer görebilirsem onu bir saat içinde.
Karþýlýðý ne olacak? Ýþte bu bahsi geçen "karþýlýk", gitgide imgeleþiyor, kavram olmaktan çýkýp. Bense bu ayrýntý aný içselleþtirerek, aþkýn bir ideale dönüþtürürken, metamorfoza uðrayýp, bir mutantýn imkansýz aþkýný sayýklýyorum.
Ben neden bu denli salak zihinliyim!


6

"Hayýr" deme ihtimalinden baþka -sebepler de kendi dahilinde acý derecelerine sahip-, sürünceme olursa eðer, nasýl davranacaðýmý kestiremiyorum. Benim böylesi bir halet-i ruhiyeye mi ihtiyacým var acaba? Gerçekliðin soruþturulmamalý.
Beri yandan kýsa bir uyku süresinde, rüyalarýma defaatle girip, hem de kafkaesk bir atmosferde bunu yaparak, nefes alýp verme ile kalp grafiði düzenimi, davranýþlarým ve düþünüþümle beraber bozmak gibi bir hakkýn yok. Hayýr! Var! Pekala hissetmenin çok ötesinde, sonsuzda, mecranýn þu an itibariyle, içkin bir aþka evrildiði sabitlendi.
Ýnsanoðlunun tamamen eþit olduðu an, mekan, benliðin hýþma uðradýðý vadi: aþk, ölüm.


yazmayacaðým, baþarabilirsem...