kaþlarýnla gözlerin arasýnda kaybolmuþ,
sadece soylu gecenin bu kadar siyah gözleri, saçlarý olabilir diye düþünürken...
teninin kokusu sinmiþ üstüne rüyalarýmýn.
kirpiðinden sakallarýna düþen ya da camdan uçup giden düþlerin var senin de!
bense onlara misafir bile olmayacaðým.
her nefes alýp veriþinde senden biraz daha uzaklaþmýþ olacaðým.

hiç kalkmayacak bir trenin daim yolcularýyýz biz
çekip gitmek aklýmýza gelmiyor.
susarak, sessizliðimle gözlerinin içine bakýp duruyorum.
anlarsýn diye bekliyorum,
anlamýyorsun.
vazgeçmiyorum, çekip gitmiyorum.
gözlerine bakmaya devam ediyorum
bundan daha iyi bi iþim var mý sanki?
ben gözlerine bakmaya bayýlýyorum.
sense sabýrsýzsýn.
hiç bana benzemiyorsun.

aslýnda sende bana dair hiçbirþey yok ki.
biþeylerin esiri olmuþ yaþayýp gidiyorsun.
esaslý aþklar arýyorum bense.
cenabet olmayan aþklar...
senin gibi esmer,
ama benm gibi saf adamlar...

oysa senin ellerin var...
uðruna ölünecek eller onlar!
saçlarýma hiçbir zaman dokunamayacak...

sende ya tanýdýk ya da ilk kez gördüðüm birþeyler var
þimdiye dek gördüklerimle ya taban tabana zýt,
ya da týpatýp aynýsý.

yaðmur yaðar belki üzerimize.
ki ben yaðmursuz yaþayamam bilirsin.
sense ufacýk bir güneþ çocuðu...!