Gün þehrin yüksek binalarýnýn florasan ýþýklarý gölgesinde geceye dönüyordu.
Gri bulutlar alacakaranlýk gökyüzünü siyaha çalýyor,gökyüzü patladý patlayacaktý sanki.
Ahmak ýslatan yaðmurlu bir Ýstanbul gecesi baþlamýþtý iþte.
Bu þehir insaný yutar , yanlýzlaþtýrýr , mekanikleþtirir dedi içinden.Oldukça zayýf ince kollarý , direksiyonu tutarken kendini bitki hissediyordu.Acaba baþka þehirlerde insanlar mutlumuydu,mutluluk paylaþmaksa küçük yerlerdeki insanlar mutlu olmalýydý.
Ama asla kendini küçük bir yerde hayal edemiyecek kadar büyük þehirliydi Suna.Büyük þehrin büyük insaný.Bu cümleye ne kadar gülsem az diye düþündü.
Yan koltukta duran , içi aðzýna kadar dolu bir dünya eþya bulunan çantasýna uzandý,tek eli direksiyonda tek eli çantada þöyle bir karýþtýrdý çantayý.Sigarasýný buldu.
Geçmiþte ki bir insaný düþünüyordu,þöyle bir iç çekti sigarasýný yaktý.

Haziran 1998

Zor þartlarda çalýþmasýna raðmen her akþam Mert’in yanýna onu görmeye giderdi Suna.O zamanlar çok daha heyecanlý ,hayattan çok þeyler bekleyen bir insandý.Her gün içindeki coþkuyu kutlayacak kadar güç bulurdu içinde.Öyle yada böyle her gün yeni bir gün , her yaþanan umut vericiydi.Bir gün beklentilerinin bu denli deðiþeceði aklýna bile gelmezdi.

Öyle zor ama umutlu günlerin birinde saat yedi civarýnda ,Mert’le buluþacaðý kafeye ulaþmýþtý.Öylesine acýkmýþtý ki , tansiyonun oldukça düþük olduðunu hissetti , buduðu ilk boþ sandalyeye oturuverdi hemen Mert’i kapýda beklemeden.Bir yandan iþinden ne kadar sýkýlmýþ olduðunu düþünüyor ,bir yandan gelecekle ilgili kaygýlarý olmasýna raðmen kendini yinede mutlu hissediyordu.Çünkü birazdan Mert gelecek ,ve bütün gün olan bitenleri birbirlerine anlatacaklardý.


Mert

Küt kalýn parmaklarýný , ofiste ki masasýna bir bir vuruyordu.Düþünceliydi.Ýþini sevmesine karþýn hayata karþý yýlgýn bir tavrý vardý.Parasý olsada olurdu olmasada.Suna’nýn aksine çok parlak bir gelecek hayali yoktu.Hayat kýsaydý , sadece yaþamalý .Sevgi dolu olmasýna karþýn ailesine karþý oldukça sertti.Bir Suna ile paylaþýrdý duygularýný baþkasý yoktu.
Bir süredir aklýnda hiç o zamana kadar olmayan yeni bir hayat fikri vardý.Pek çok genç adamýn tersine , Suna ile birlikte bir hayat geçirmenin nasýl olabileceðini düþlüyordu.Her risksiz iliþki bir þekilde evlilikle son bulurdu.Oda bunu biliyordu.Niye bekleyelim ki diye düþündü.Gözü öylesine kördü ki aslýnda tamamen iki farklý insan olduklarýný göremiyordu ,keza Sunada.
Sunanýn parlak gelecek düþleri ile Mert’in hayattan beklentisi birbiriyle en uzak noktada bile kesiþmiyordu.
Gün ne kadarda çabuk geçmiþti , oval masasýnýn üstünü topladý ve Suna ile buluþmak üzere yola çýktý.

Alacakaranlýk çökmüþtü , yaðmur baþladý.Akþam üzerinden beri yýðýlan bulutlar en sonunda gökyüzünden inmeyi baþarmýþlardý.

Kafe

Trafik her zaman ki gibi inanýlmazdý.Bir saat sonra Suna’nýn yanýna ulaþmýþtý Mert.Suna'nýn yüzü solgun gözüküyordu.Birlikte yemek yediler , herþey güzel gidiyordu.Kelimeler birbiri ardýna dökülüyor ,her ikiside içlerine gömdükleri sýkýntýlarýný birbirlerine anlattýkça yüzlerine tuhaf bir rahatlýk çöküyordu.Huzur bu sanýrým diye düþündü Mert ve bir süredir düþündüðü fikrini Sunaya açmaya karar verdi.


Ani bir korna sesiyle irkildi Suna.Ne kadar da dalmýþtý.Sigarasý bitmek üzereydi.Yaðmur týpký
o gün gibi olanca þiddetiyle yaðmaya baþlamýþtý.Bir dönem hayatýnýn dönüm noktasý olarak nitelendirdiði o günü hatýrladýðý her an onun için yeni bir baþlangýç yaptýðýna inanmaktan çok bir eziyete dönüþmüþtü.Eskisi kadar umutlu deðildi artýk.Tecrübeler hayatýn bir kýsýr döngü olduðunu anlatmaktan ileri götürmemiþti Sunayý.Acaba diye düþünmekten kendini alamadý , þu anda yanýmda ki koltukta daðýnýk çantam yerine Mert olsaydý nasýl olurdu þimdi.