Çanakkale ve Kurtuluþ savaþlarýnda bizzat savaþmýþtý…Þimdi de Kýbrýs’ta Megalo Ýdea’cý istilacýlara karþý savaþýyordu.Adý Ýbrahim Çavuþ’tu..Komutanlarý ona Bomba Ýbrahim de derlerdi.Düþmanýn yanýnda adeta bir bomba gibi patlardý..Günlerce Sakarya’daki cephesinde beklemiþ,orada yatmýþ konaklamýþtý..Görünen o ki daha savaþ bitmemiþti..Bir sabah kendini Kýbrýs’ta buluvermiþti..Buna bir anlam verememiþti ama uyurken arkadaþlarýnýn kendisini gemiye bindirip Kýbrýs’a getirdiðini düþünmüþtü..Kýbrýs’ýn bu daðýna yalnýz bir þekilde býrakýlmýþtý..Herhalde burada bir görevi vardý..Hiç beklemeden nöbet tutmaya,etrafý gözlemeye koyuldu..Gözleri düþman askerlerini arýyordu..Derken ufukta düþman askerleri göründü,karþýlarýnda da Türk askerleri vardý..Hemen koþup onlara yardým etmeliydi..Hilal ve Yýldýzlý bayraktan Türk askerlerini tanýmýþtý..Düþman askerleri Türk askerlerine pusu kurmuþ,onlarý arkadan vuracaklardý.O bunlarý çok açýk görmüþtü..Bunu Türk askerlerine haber vermeliydi..Zaten o tek baþýna bundan daha akýllýca bir þey yapamazdý..Hem baðýrýyor hem de koþuyordu.. “Düþmanlar geliyor,düþmanlar” Uzakta olduðu için Türk askerleri onun sesini duyamýyordu.Derken o þimdi Türk taburuna iyice yaklaþmýþtý..Türk askerleri de onu fark etmiþler,düþman olabilir zannýyla silahlarýna sarýlmýþlardý..Türk askerlerini kumanda eden Binbaþý Ahmet onlarýn silahlarýný yerine koymalarýný istedi..Bu gelen besbelli bir Türk’tü..Türkçe olarak bir þeyler söylüyordu..Hem de üzerinde asker kýyafeti vardý..Ýbrahim Çavuþ komutanýn yanýna yaklaþtýðýnda hemen selam verdi tekmil getirdi..Ahmet komutan onun bir meczup olabileceðini düþündü..Çünkü onun bahsettiði gibi bir Tabur Kýbrýs’ta yoktu..Fazla üstelemedi.. “Derdin nedir?” diye sordu…Ýbrahim Çavuþ yüzünden akan teri silerek soluk soluða “Düþmanlar efendim düþmanlar” Komutan telaþlý bir yüz ifadesiyle “Düþmanlar mý nerede onlar?” dedi..Bomba Ýbrahim: “Hemen þu tepenin arkasýnda efendim,sizlere pusu kurmuþlar,gözlerimle gördüm” deyiverdi..Binbaþý Ahmet 50 60 metre kalmýþ olan geçide, bir de Ýbrahim Çavuþ’a baktý…Hemen bir keþif timini bahsedilen bölgeye gönderdi.Kendisi de onlarý takip etti.Gerçekten de Ýbrahim Çavuþ’un dediði doðruydu..Bir elli metre daha gitselerdi, düþman ateþi altýnda þehit olacaklardý..Þimdi onlar yeni bir hamleyle düþmaný sýkýþtýrabilirlerdi.Binbaþý geri döndüðünde Ýbrahim Çavuþ’u yerinde bulamadý..Erlere onu sorduðunda ise kimsenin onu görmediðini öðrendi..Bu olamazdý..Etiyle,kanýyla o Ýbrahim Çavuþu görmüþtü..Bu hayal olamazdý..Üstelik adamýn dediði de doðru çýkmýþtý..”Herhalde dedi içinden meczubun biriydi..Belki de kaçtý gitti…” O bunlarý söylerken Ýbrahim Çavuþ daðdaki yerini almýþtý..Dikkat dolu gözlerle siperinden etrafý izliyor,düþman askerlerini arýyordu.Birden gökten, tüyleri ürperten bir ses Ýbrahim Çavuþ’a seslendi “ Ey Þehit askerim benim. Vazifeni hakkýyla yerine getirdin..Þimdi sana yeni görev yerini bildiriyoruz.”