“Ýnsanýn kendi olmayý önemsemesi” diyor.Evet.Çok doðru.

Bilgi,bilinç,kavrama ve kendini bilme evrelerinde ki baþarý þiire gereken deðeri vermekten geçer.

Ne güzel söylüyor þair:

“Þiirler bir dünya görüþünün kaynak metinleri deðildir.”


“Þiir ayýrýcý vasfýnýn vezin,kafiye,mýsra düzeni,musiki gibi biçime baðlý bir öðe olmadýðýný bilmemiz iyi olur.Musiki ve onu mümkün kýlan bütün sanatlý sözler þiirin belkemiðini teþkil etseydi týkanýk,ayrýntýlardan kurulu Divan edebiyatýný siir için vazgeçilmez saymamýz gerekirdi.”

Ýsmet Özel þiir ile düzyazý arasýnda ki ayýraç konusunda birçoðumuzun düþtüðü yanýlgýya dikkat çekmiþ.

Uyak,kafiye,mýsra düzeni ve dörtlük þeklinde ki biçime baðlý özellikler þiirin merkezinde deðildir.Düzyazýyla farkýný ortaya koyan þiirin sadece biçimsel ayrýlýklarýný belirtmemiz yetmez.

Devam ediyor:
“Þiir yalnýz düzyazýya deðil,baþka hiçbir sanata,hiçbir biçime,hiçbir eyleme dönüþtürülemeyen bir anlatým biçimidir.”

Dil deðiþiklikleri yani dilin yapýsýný bozan deðiþiklikler dünya þirinde ki yeni tecrübelerdir.

Þiir anlatým yollarýyla,dil yapýsýyla ayrýlýr düzyazýdan.

Kapalý ifadeler,anlaþýlmazlýk þiir,açýk ve yalýn anlatýmlý metinler düzyazýdýr saptamasý çok yanlýþ.

Þunu söyleyebilirim sanatsal birikim ne yazýk ki bir gücün izin verdiði sýnýrlar çerçevesinde gerçekleþebiliyor ülkemizde.Hayatýn içindeki eþitsiz geliþim yasasý elbette birçok alaný etkiliyor.Sanat ve edebiyat dünyasýnda olduðu gibi.Ne yazýk deðil mi ?

“Bu yüzden bir hikaye,bir roman zaman zaman özetlenebilir,bölümlere ayrýlabilir veya en azýndan metni hep göz önünde tutmaksýzýn hakkýnda konuþulabilir.Oysa þiirde belli ve özgün mantýk öylesine billurlaþmýþtýr ki metnin kendisi ancak bir þeydir,baþka bir biçim içinde varlýðýný sürdürmez,baþka kelimelerin bileþimine tercüme edilmez”

Þiirde kendimize yakýn bir þeyler bulduðumuzda onun evreniyle ve doðal olarak þairin evreniyle kaynaþýrýz.Bu istekle okuruz.Ýþte bu noktada diðer yazýn sanatlarýyla ortak payda yakalasa da þiir,onlarýn zýtlýklarýndan ayrýlýr.Çünkü þiirde birçok þey doðrudur.

“Sevmek sevdiði için korumak,sýðýnmak sýðýndýðý için teselli olmak ,hoþnutluðu aramak ve bu yüzden hoþnutlarý aramak insanlara çok yakýþýr.Ýnsan kendine yaraþan bu tutumlarý þiir okuyarak pekiþtirebilir.”

Diyor Ýsmet Özel ve Kavafis’in aþaðýda ki þiirini paylaþarak noktalýyor bu bölümü okurlarýyla.

TANRININ ANTONIUS'U BIRAKMASIDIR

Birdenbire duyarsan gece yarýsý
görünmeyen bir alayýn geçtiðini
eþsiz ezgilerle, seslerle-
artýk boyun eðen yazgýna baþarýsýz
yapýtlarýna, tasarladýðýn iþlere
hepsi aldanýþlarla biten-
aðlamayasýn boþ yere.
Çoktan hazýrmýþ gibi bir yiðit gibi
hoþçakal de ona, giden Ýskenderiye'ye.
Hele kendini aldatmayasýn demeyesin:
bu bir düþtü, kulaklarým iyi duymadý;
böyle boþ umutlara eðilmeyesin.
Çoktan hazýrmýþ gibi bir yiðit gibi
böyle bir kente eriþmiþ sana yaraþýrcasýna,
kesin adýmlarla yaklaþ pencereye,
dinle duygulanarak, ama
yanýp yýkýlmalarýyla deðil korkaklarýn-
son bir kez, dinle doya doya ezgileri,
o gizli alayýn eþsiz çalgýlarýný,
hoþçakal de ona, yitirdiðin Ýskenderiye'ye.

Ayrýca þiir ve Þair konuþulmaz fikrine de katýlmýyorum. Bence onlar konuþulmak, anlaþýlmak, tartýþýlmak ve dolayýsýyla düþündürmek için yaratýlmýþlar. Ayrýca þairler sandýðýnýz kadar özel insanlar deðiller.Sizin gibi benim gibi sýradan insanlar.Onlarý mitleþtirmek çok anlamsýz bana göre.Onlara belirli misyon yüklenmemeli.Hele bunu yapan eleþtirmenlere veya insanlara dayanamýyorum.
Fazla uzatmayayým,þair ve þiirler elbette tartýþýlacaktýr




*Týrnak iþareti içinde olanlar Ýsmet Özel'in Þiir Okuma Klavuzu kitabýndan alýntýlardýr.