Karýnca yuvasý gibiyim
Didinip duruyor beynimdeki karýncalar
Girip çýkýyorlar sürekli yuvalarýna
Ölenlerin yerine yenileri ekleniyorken

Duramayanlar beynimde
Damarlarýmdan akýyorlar kalbime
Öyle özel olanlarý var ki içlerinde
Aðýrlamak istiyorum onlarý kalbimin en güzel yerinde

Bir bebek sanki orasý
Geçiremiyorum sözlerimi ona
Bu kadar saf olmak zorunda mý anlamýyorum
Sonunda kendinin kývranacaðýný bilemiyor mu?

Anlatýyorum, gösteriyorum gerçekleri
Ýnkar ediyor hepsini...
Kapatmak yerine kapýlarýný
Açýyor farklý algýladýðý bir karýncaya
Ýçindeki ailenin, dostlarýn yanýna

Kalbim kadar deðer verir mi bana?
Kayýp karýnca nerede acaba...?