Çok þey mi istiyorum bilmiyorum ama bildiðim birþey var elbet: alýp baþýmý gitmek istiyorum buralardan, yurdumun daðlarýnda dolaþmak istiyorum doyasýya, sadece daðlarýnda ama.
...
Olimpos’a çýkýyoruz ilk, güneþ kavuruyor tenimizi, hiç bitmeyecek sanýyoruz basamaklar, kan ter içinde kalýyoruz ama yýlmýyoruz; dorukta bizi Yanartaþ bekliyor çünkü biliyoruz ve biz Yanartaþ’ý görmek için yýllardýr bekliyoruz. Sonunda varýyoruz tepeye Yanartaþ’ýn yanýna, aramýzda kilometreler yok artýk, Yanartaþ’ýn alevi yüzüme dokunuyor, tenimi yakýyor sýcacýk elleriyle, benden mutlusu yok o an. Olimpos Daðý’nda bir tane çýkýþý yok alevlerin, bulduklarý her boþluktan taþmýþ yanýcý gazlar en sevdikleri oksijenle kucaklaþýp birlikte yanmak için. Bir alevin üzerinde çay demleniyor, onca yolu usanmadan týrmanýp Yanartaþ’a ulaþan Olimpos sevdalýlarý için yorgunluk çayý. Bardaklarca içiyorum Yanartaþ’ýn alevlerinde demini alan çaydan unutmamak için tadýný ömrüm boyunca. Þarkýlar söylüyoruz Olimpos Daðý’nda elimizde Olimpos çaylarý, insanlar þaþkýn bizi izliyor, bizse sadece mutluyuz kimse umrumuzda deðil; binbir zorluklarla dolu hayatta mutluluðu yakalamak ne kadar da kolaylaþýyor birden, o an için mutluluk Olimpos Daðý’nda elimizde Olimpos alevinde demlenen çaylar eþliðinde þarký söylemekten baþka hiç bir þey deðil bizim için. Mutluluktan baþýmýz dönerek iniyoruz sonra Olimpos Daðý’ndan aþaðýya, inerken son bir kez dönüp Yanartaþ’a bakýyorum, Olimpos Daðý’nda bir gece geçirmek mümkün müdür bilmiyorum ama ben Yanartaþ’ý bir kez de gece karanlýðýnda görmek istiyorum.

Nemrut’a çýkýyoruz sonra, rüyalarýmýzda defalarca çýkmýþ olsak da yetmemiþ bize; heyecandan titriyoruz, kolay deðil tanrýlarýn huzuruna doðru ilerliyoruz. Tanrýlardan önce Nemrut’un rüzgarý karþýlýyor bizi, Nemrut’un rüzgarý öyle kuvvetli ki sanki rüzgar deðil esen tanrýlarýn bizi kendilerinden uzak tutmak isteyen nefesleri. Rüzgarla birlikte yaðmur da çiseliyor üstümüze. Nemrut’un zirvesine gün batýmýna az bir zaman kala vardýðýmýzda tüm yücelikleriyle batý terastaki tanrýlar karþýlýyor bizi, daha da heyacanlanýyoruz görünce onlarýn eþsizliðini. Komagene kralý da yerini almýþ tanrýlarýn arasýnda, kendi ölümsüzlüðüne inanmýþ, bize ve az sonra yitip gidecek olan güne bakýyor sessizce. Nemrut’un etrafýný dönüyoruz sonra ve doðu terastaki tanrýlar çýkýyor karþýmýza; onlarda da ayný yücelik, ayný eþsizlik. Hava kararmaya iyice yüz tutunca tekrar dönüyoruz batý terasýna koca Nemrut’un ve kana kana izliyoruz gün batýmýný tanrýlarla yan yana, aðlamak istiyorum mutluluktan. Nemrut Daðý’ndan inerken günün tekrar doðmasý için tanrýlara adaklar adamaya Nemrut’a çýkan insanlarý düþünüyorum, ben Nemrut’ta bir kere de doðu terastaki tanrýlarla birlikte günün doðuþunu izlemek istiyorum.

Sonra Telmessos’a çýkýyoruz, güneþ yakýyor biz çýkýyoruz, sanki çýktýkça uzuyor yol; ama olsun biz zaten daðlarda dolaþmak istiyoruz ve yurdumun daðlarýnda dolaþmayý herþeyden çok seviyoruz. Telmessos’un zirvesinde bizi kentin antik tiyatrosuyla kentten arta kalan birkaç yýkýntý karþýlýyor; karþýmýzda ise tüm haþmetiyle bizimle ayný seviyede bir dað zirvesi duruyor; zirvede olmanýn heyecaný yukarýdan aþaðýya dolaþýyor bedenimi bir an, bacaklarým titriyor, biraz heyecandan biraz da yorgunluktan. Telmessos Antik Kenti’nden inerken daðýn zirvesinde yaþamayý tercih etmiþ insanlarýný düþünüyorum kentin, onlarý zirvede yaþamaya iten sebepleri ve daðýn zirvesine kentlerini kurmayý nasýl baþarabildiklerini düþünüyorum; o insanlarla birlikte daðýn zirvesinde yaþamak istediðimi hissediyor ve ürperiyorum.

Dünyevi uzaklýklar anlamýný yitiriyor bir an ve kendimizi Karadeniz daðlarýnda Sümela Manastýrý’na çýkan patikanýn baþýnda buluveriyoruz. Vuruyoruz kendimizi taþlý topraklý dað yollarýna, çam ormanlarý arasýndan döne döne çýkýyoruz yüce daðlara, sonunda Sümela’ya ulaþmak umuduyla. Patikanýn sonundaki basamaklara gelince anlýyoruz artýk yolun sonuna yaklaþtýðýmýzý ve artýk kontrol edemez oluyoruz telaþýmýzý. Yýllar yýpratmýþ Sümela’yý, hayallerimizdeki Sümela’yý bulamýyoruz vardýðýmýzda. Sümela’ya çýkmýþ olmanýn mutluluðu yýllar sonra bir fotoðraf karesinde yüzlerimizden okunuyor, manastýrýn kasvetli havasý bile mutluluðumuzu bozmuyor, bozamýyor. Manastýrý dolaþtýktan ve Karadeniz ormanlarýný Sümela’dan selamladýktan sonra geri iniyoruz ayný patikadan, ben Sümela’nýn solgun yüzünü düþünüyorum ve onarýldýktan sonra hayallerimdeki Sümela’yý bulabilmek için buraya tekrar gelmek istiyorum.

Kaz Daðlarý’na çýkýyoruz sonra eski mavi bir jipin içinde, saatlerce dolaþýyoruz daðýn kendine özgü binlerce bitkisi arasýnda. Döne döne çýkýyoruz Kaz Daðlarý’ný gün boyunca; görmüþ olduklarýmýzýn mutluluðu, görecek olduklarýmýzýn heyecaný hep yanýmýzda. Bir tepeden Altýnoluk’u selamlýyoruz, dik bir yamaçtan Dereçatý’ya iniyoruz, Dereçatý’da sularýn serinliðine þaþýrýyoruz, Altýnoluk’un oksijen kaynaðý Þahindere Kanyonu’na tepeden bakýyoruz sonra; öyle büyüleyici öyle heyecanlandýrýcý ki Þahindere Kanyonu kuþ olup uçmak istiyorum kanyon boyunca. Kaz çobaný Sarýkýz’ýn öyküsüyle hüzünleniyor, rehberimizin fýkralarýyla neþeleniyoruz; birçok duyguyu ard arda bazen yan yana yaþýyoruz Kaz Daðlarý’nda yolculuðumuz boyunca. Þahindere Kanyonu turu Kaz Daðlarý’nda yapýlabilecek turlardan sadece bir tanesi, çok daha farklý rotalarda Kaz Daðlarý’nýn çok farklý güzelliklerini doyasýya yaþamak mümkün. Kaz Daðlarý’ndan inerken Altýnoluk’a Þahindere Kanyonu’nun üzerinde uçtuðumu hayal ediyorum, ben buralara daha defalarca kez gelmek ve Kaz Daðlarý’ný köþe bucak gezmek istiyorum.

SERAY ANIL