Yorgun bedenim beynimle uyum içinde harap ve bitkin.Yüzüm tüm yorgunluðuna raðmen bedenime inat gülümsüyor olanca iki yüzlülüðü ile.Gözlerim dolup dolup içime akýyor. Yakýþtýramýyorum aðlamayý kendime her zaman olduðu gibi þimdide... Bu deprosyonik halet-i ruhiyemin sebeplerine gelince; en baþta içimde yaþadýðým günlük çeliþkiler, beynimin küçücük detaylardan çýkarýp gönderdiði ve bunlarý benim büyüterek çok önemli hadiselermiþ gibi yorumlamam; kendi kendime yarattýðým, canýmý sýkan ve uykuma, yememe, içmeme engel teþkil eden sinyaller; geleceðe dair umutlarýmýn giderek azalmasý; her geçen gün kendimi iþe yaramaz hissetmem; mutsuz olmak için hiç bir fýrsatý kaçýrmamam...
biliyorum; bu yaþadýðým içsel savaþým, þu günlerde yaþadýðým bazý özel durumlar sebebiyle ortaya çýktý. Zira her kadýn dönem dönem bu gibi ruh yorgunluklarýna, duygusal çöküntülere maruz kalabilir. Aslýnda ben bu kadar hassas konulara dalmam böylesinederinlemesine. Ne olacaksa olsumn deyip kendimi hayatýn akýþýna býrakýrým normal anlarda.Gelip geçici gelgitler yaþýyor yüreciðim normal ritminin aksine. Bana fazla aðýr geliyor bunalýmlar, arada sýrada.
Bazen hayata bir çocuðun saf ve masum gözleriyle bakabilmeyi, bir çukolatanýn verdiði mutluluðu yakalayabilmeyi isterim. Bazende hayatýn sýrrýna ermiþ bir bilgenin ruhundaki dinginliði ve iç huzuru bulmuþ olmayý dilerim geçmiþte iþlediðim günahlarýn rüyalarýma tecavüz eden kabuslara dönüþmesine raðmen.
Uykusuzluk dokunur, hep dalga dalga yayýlýr bütün metabolizmama. Alt üst eder geçer gider. Ne sevgiden yoksunluðumu býrakýr, ne de yalnýzlýk türkülerini eksik eder dilimden.
Oysa ki, eksik olan tek þey bende; Tanrý'ya þükretmemektir bahþettiði lütfundan. Mutsuzluk saatlerimde bile verdiði renkler vardýr hayatýmda.