Bir rüzgar gibi bakardý gözlerin yalnýzlýk rüyasý dedik adýna
Ve neden yýllar sonra anladýk hep yalandý yaþanan dünya

Kader elimizden alýnca oyuncaðýmýzý anladýk bizdik onun oyuncaðý
Ve neden umudun bittiði yerde hep hüzündü yýkan yarýnlarý

Aslýnda biten þeyler vardý ellerimizde adýný söyleyemedik
Biten þeylerin kolay hatýrlanmadýðý bir rüyaydý görmedik

Önce adýný deðer dediðimiz deðersiz þeylerimiz oldu
Sonra kaybettiðimiz o deðerler hayatýmýzý doldurdu

Bir zaman sonra bizim geniþ alanlar daralmaya baþladý
Sanki fýrtýna öncesi sessizliðin yaþandýðý o andý

Özlediðimiz bir þey ellerini sýrtýmýza koydu
Ruh dedikleri ödlek hayalet özlemlerinden bile korktu

Alýþýnca yalnýzlýðýn buruk ellerini hissettik
Yaþlanýp kýrýþ kýrýþ olan ellerimizin üzerinde

.................................................................................

Solgun ölüm rengi hatýralarý býrakarak geldim sana
Arkamda duran somon mazimin yalnýzlýklarý hatýrýna

Bitti belki de ömür, arzular bitti, hayaller bitti,
Gelen sevgiyi anan yürek hep kendine yandý bitti,

Bir duvar dikildi önümüze anlamsýz bakýþýn anlamý gibi
Anladýk ki hayat bitti, ömür bitti, sevda bitti...


22.08.2004/Çanakkale