Sarý mýydý sonbahar? Yoksa sarý olan aramýzdaki güvenlik þeridi miydi? Peki ya saçlarýn? Güneþ miydi kendince?

Gün bitiyor, güneþ gidiyor… Yaz bitiyor, yazýyorum…

Yaz aþký mýydý bu, yaz yaðmurunun göz yaþlarýmla seviþmesi nasýl bir iliþkiydi? Bunun analizini sarý sonbahar yapraklarýnýn yapmasý hoþ bir çeliþkiydi…

Gün bitiyor, güneþe el salla… Yaz bitiyor, yazmak istiyorum…

Sonbahar! Bu da bir bahar… Ama son mu? Ýlki yeþil, sonu sarý, peki ya sonrasý? Tanrý öyle bir yaratmýþ ki bizi, dört mevsim yaþýyoruz. Aðaçlar gibi her sonbahar ölüp, ilkbaharda dirilmiyoruz… “Son” baharý gördüðümüzde biz dirilmiyoruz…

Gün bitiyor, geceyle seviþ… Yaz bitiyor, yazýyorum hala…

Gece karanlýk, güneþe küskün saatler bunlar. Ýnsanýn her canlýya sýrt döndüðü saatler. Birkaç aþk iniltisinin ardýndan, birlikte baþlamýþ susuþ aný bunlar. Yanýndaki yabancýdýr aslýnda ve o senin için yatarýlmýþtýr.

Gece karanlýk, güneþe küskün saatler bunlar. Damýmda kediler korosu, ilk tanýþma merasimi bunlar. Kýsa kýsa hýrlamalarla, uzun uzun merhabalar. Damýmdaki yanýndakine yabancýdýr aslýnda ve o gürültü için yaratýlmýþtýr.

Ýnsanlar, susa susa; hayvanlar, konuþa konuþa yaþarlar aþký…

Gece karanlýk, fotosenteze küskün saatler bunlar. Güller için bülbüllerin yaratýldýðý bu dünyada, arýlarýn araya iliþtirdiði entrikalar. Kafesteki tarladakine yabancýdýr aslýnda ve mutlu sonlar için yalanlar yaratýlmýþtýr.

Ýnsanlar, kusa kusa; hayvanlar, baðýra baðýra; bitkiler, yoluna yoluna yaþarlar aþký.

Gece karanlýk, sabahlar uzak.

Gün baþlýyor, güneþ doðuyor, sarý!.... Yaz bitiyor, yazýyorum…

“Her yeni güne merhaba!” yaza yaza, yaza kadar, yeni yaz aþkýmýn bekleme odasýnda, yazýyorum…