bir metreden fazla karla karþýlaþtým sabahýn ilk ýþýklarýnda...
sokaðýnýzdan geçerken o an aralamýþtýn pencereyi,
sokakta bir ben vardým bir de serçeler,
ilk kez yüreðimden koptu bir þeyler,
yüreðimde pýr pýr serçeler…!

o zaman deniz görmemiþtim
ilkokul çaðýnda yüreðim!
dünyam o küçücük kasabaydý...
kocaman bir þehirden gelmiþtin;
ellerin kar beyazý,
gözlerin bahar yeþili,
saçlarýn sarýydý..
camýn buðusuna ‘’seni seviyorum’’yazdýðýnda
kanatlandý yüreðimdeki serçeler...

seninle iki mevsim geçti,
zemheri ve bahar
hazan mevsiminde göçüp gittin
uzak kocaman þehirlere…
bu küçücük kasabanýn uzun çekilmez kýþ gecelerinde
ne sen varsýn artýk, nede serçeler..
hala geçerken sokaðýnýzdan,
perde aralanmasa da
O bakýþýn duruyor pencerede
yitik bir aþkýn hüznüyle
bir ben kaldým,
bir de yüreðimin buzdan yaktýðý ateþler...