Bunu Biliyor muydunuz?

Tatiller sadece yatýlarak, gezip tozarak geçirilmiyormuþ. Tatilde de bir þeyler öðrenebilirmiþ insan. Bunun bir örneðini geçen hafta yaþadým da, oradan biliyorum.

Yorucu ve güzel bir tatilin ardýndan, son duraðýmýz Gelibolu’dan yaþadýðýmýz yer olan Ankara’ya doðru uzun bir yolculuða çýktýk. Yolumuz Bursa’dan da geçiyordu. Bursa’dan geçip de bir “iskender” yememek olmazdý tabi. Gittiðimiz yer, gerçi o bizim önümüze çýkmýþtý ama, ünlü ve güzel bir lokantaydý. Adý da “Ýskender”di. Müze gibiydi adeta, eski tabaklarý çanaklarý sergiledikleri yerler de vardý. Bu tabak çanaklarýn yaný sýra ileride pek göremediðim gazeteler, belgeler de vardý duvarda asýlý olarak duran. Onlara yakýn bir masaya oturunca, yemeklerimizi beklerken bu önümdeki duvarda asýlý kaðýtlarý okumaya baþladým. Bunlardan biri, adýný tam anýmsamýyorum ama, “Herald and Tribune” gazetesiydi sanýrým. Küçük puntolu harfleri okuyamadým fakat merak da ediyordum; “Yabancý bir gazeteye çýkacak kadar ünü neydi burasýnýn?”. Bu yüzden yandaki daha büyük puntolu ve yine ismini anýmsayamadýðým bir Türk gazetesini okumaya, okudukça da anlamaya baþladým. Yediðimiz yemeðin adý “iskender” deðilmiþ meðer! Adýnýn, “iskender” olarak ünlenmesinin sebebi de bu iþi 1867 yýlýndan itibaren “Ýskenderoðlu” ailesinin yapmasýndan kaynaklanýyor olmalý. Lokantalarýnýn adýnýn “Ýskender” olmasýna da yeterli bir cevap olur bu. Þu anda üçüncü kuþak “Ýskenderoðlu” ailesinin yönettiði bu lokantada yediðim en güzel “iskender”i yedim. Affedersiniz; en güzel “pideli soslu kebap” diyecektim. Çünkü “Ýskender”, soyadlarýndan ötürü olmalý, lokantalarýnýn ismi. Yaptýklarý bu yemeðin adý da, her ne kadar bizim için “iskender” olarak kalýplaþmýþsa da, “pideli soslu kebap”, ayný menülerinde yazdýðý gibi yani.

Bu karlý günün ardýndan, hem karnýmý doyurmuþ hem de yeni bir þey öðrenmiþtim, aklýmda yazýlarým, elimde kitabým ve içimde bu “iskender” olayýný paylaþma heyecanýyla arabamýza bindik ve yolumuza devam ettik… 