Aman efendim, baþarý pahalý iþtir. Hele söz konusu olan bir kadýnýn kalbini kazanmaksa ateþ pahasý…
Ya evde beþ karýþ suratla sizi bekleyen karýnýza aldýrmadan TV’nin karþýsýna geçecek , þöyle kanepeye uzanmýþ, maçý da açmýþ, günün yorgunluðunu atma pozisyonunu almýþken, karýnýzýn TV’nin önünden iki de bir geçmesine sinir olacaksýnýz…
“Oh çok þükür oturdu.” Diye sevinirken…
Bu sefer de konuþmaya baþlayacak.
“Lamba yanmýyor…
Kapý hala gýcýrdýyor.
Pazara niye gitmedin?..” gibi dýrdýrlarýndan usandýysanýz. Kabahati biraz da kendinizde arayýn.
Þu kadýnýn kalbini bir feth etmeyi deneyin. O zaman göreceksiniz, eviniz nasýl þenlenecek? Eþiniz sizi nasýl memnun edecek? Hayat toz pembe olacak.
“Efendim, söyleyin bu iþ nasýl olacak? Çabuk söyleyin!.. “ dediðinizi duyar gibiyim.
O zaman dinleyin;
* Kadýnlar narin yaratýklardýr, her daim ilgi beklerler. Bunun için bir çiçekçi ile anlaþýp her gün eþinize, üzerinde cicili-bicili laflar yazan bir gül göndermeniz iyi olur.
“Aman efendim, buna para mý dayanýr? Biz milyarder miyiz? Acýn yatýp, gücün kalkan insanlarýz.” Diyorsanýz.
Efendim, Pazar yerinde çiçek fideleri satýlýyor. Cam güzelleri, göçmen çiçekleri, menekþeler…. Oradan bir çiçek fidesi satýn alýn. Saksý falan almanýza gerek yok. Eþiniz gerisini büyük bir zevkle yapacaktýr. O çiçeðe her baktýðýnda sizi hatýrlayacak, konuya komþuya hava atacaktýr.
“Bizim herif almýþ. Beni çok seviyor. Çiçekleri sevdiðimi nasýl da bilmiþ! Çok da düþüncelidir.”
* Efendim, Sarraflar Çarþýsý’ndan tek taþ yüzük alýp götürmeniz de eþinizin ayaðýný yerden kesecektir. Akþama kadar hazýrlamýþ olduðu þikâyet listesi, boðazýnda düðümlenecektir. Aðzýndan sadece:
“Caným! Seni çok seviyorum!” sözü çýkacaktýr.
“Aman efendim ne yaptýnýz? Taksitlerden tek taþ yüzüðe para mý kalýyor?” Diyorsanýz. Alýþveriþ Merkezine uðrayýn. Oradan bir süs eþyasý alýn. Eðer o da zor geliyorsa, þöyle kaldýrýmýn kenarýna park etmiþ, seyyar satýcýlardan boncuk bilezik, kolye alýn götürün.
Efendim, bu kadýn milleti incik boncuða dayanamaz.
* Eee… Bir de yemeðe götürseniz hiç fena olmaz. Þöyle lüks bir lokanta da veye Restotant’ta mum ýþýklarýnýn altýnda göz göze diz dize yemek yeseniz… Sizin bir þey söylemenize gerek kalmaz, bütün güzel laflarý yemek boyunca eþiniz size söyler merak etmeyin.
“Aman efendim; biz eve tavuk, et alamýyoruz. Siz lüks lokantada yemek diye tutturuyorsunuz.Biz öyle yerlerin önünden bile geçmeyiz.” Diyorsanýz kolayý var; þöyle ekmek arasý tavuk döner bir de cola alýn. Elerinizle bir sofra hazýrlayýn. Ýki gönül bir olunca, yer sofrasý bile lokanta olur.
* Efendim, kadýn milleti en çok da aþklý, meþkli laflara, þiirlere bayýlýr. Tabii bunun için yazýlmýþ kalýn kalýn ansiklopediler, þiir kitaplarý vardýr. Þöyle tanýdýk bir kýrtasiye ye uðrayý verin.
“ Aman efendim sen ne diyorsun?!. Elalemi bana mý güldüreceksin.. Çocuklara lazým mýþ, desen olmaz. Öðretmen istemiþ desen olmaz.” Diyorsanýz.
Efendim, artýk internet; dairede, iþte, okulda, her köþe baþýnda, her yerde var. Gidin bir Ýnternet Cafe ye bir masa açtýr. Þiir sitelerinden, kýsasýndan bir iki þiir ezberle…
“Aman efendim, bu yaþtan sonra þiir mi ezberleyeceðiz?!. Nikahlý karý, kaçacak deðil ya, evde oturuyor. Günüyse gidiyor. Pastasýysa yiyor. Sabah kahvaltý bile hazýrlamýyor…” demeyin.
Siz benim dedikleri mi bir uygulayýn.
Aman efendim. “Aman” demeyin.
Sonucu harika olacak.

Haziran 2005
Zeynep KÜÇÜK