"Su uyur, düþman uyumaz"... Bu sebeple; neme lazým, parmakuçlarýmý klavyenin tuþlarýna hafif hafif bastýrarak yazayým da kimsecikler duymasýn, görmesin. Gülümsüyorum, çünkü bu gece yaþadýðým bir tesadüf, çok eskiden yazmýþ olduðum bir internet sitesine götürdü beni. Beni oradan kaçýrmak için her türlü dalavereyi çevirmiþ, sütten çýkmýþ ak kaþýðý oynayan ama aslýnda hiç o kadar da masum olmayan, yüreðinin karanlýðý ve yeteneksizliði yüzünden -yazamayan- bu yüzden de yazabilenlere gizli gizli diþ bileyen bir kadýncaðýzýn son yazýsýna ve yazýsýna yazýlmýþ yorumlarýna gözüm takýldý, þu an yüzüme oturmuþ olan ayný gülümsemeyle bütün yorumlarý okudum, hala ayný çýrpýnýþlar, çýlgýnca bir beðenilme dürtüsü ile sergilenmiþ özgüvensiz ve agresif tavýrlar...
Arkamdan oynadýðý oyunlar geldi aklýma, onu hiç yüzlememek ve eþindiði çöplükte çýrpýnýþlarýyla yalnýz býrakmak bana en çok yakýþandý; nitekim öyle yapmýþtým seneler evvel. Oysa ki nasýl da sevecen bir kýlýftý o, saf'ý, masum'u oynarken. Beni; onu hiç incitmemiþ bir insanýn kalemini sinsice hýrpalarken, acaba kendisinin bensiz bir ortamda daha iyi yazabileceðini mi sanmýþtý? Eðer öyleyse fena halde yanýlmýþ olduðunu bu akþam okuduklarýmda gördüm. Kendi kalemiyle barýþamadýðý, yazdýklarýndan hala tatmin olamadýðý ama "sahnede" olmak için de delice bir dürtüyle kývranýp durduðu aþikardý. Neredeyse iki senedir adým dahi atmadýðým bu siteye ikinci bir yeni adýmý atmamak üzere sayfanýn sað üst köþesindeki çarpý iþaretine týkladým ve yazdýklarýmý hala Ýzedebiyat gibi içinde edebiyat adýna güzelliklerin varolduðu, çirkefliklerden uzak, seviyesi belli bir ortamla paylaþýyor olmaktan dolayý bir kez daha çok mutlu oldum.
Aslýnda þu anda bahsetmek istediðim farklý bir konu olsa dahi, böylesi bir giriþ yapmam çok da anlamsýz deðildi. Kim gerçek yazardýr kim deðildir bu çok ayrý bir tartýþma konusu ancak bildiðim ve emin olduðum bir tek þey var ki; yeteneðini yüreðindeki yazma aþkýyla harmanlayýp, okuttuðu her kiþide -iz- býrakabilen yazarlarýn kalemini hiç kimsenin baltalayamayacaðý, kimsenin buna -her ne yaparsa yapsýn- gücünün yetemeyeceði... Demin bahsettiðim sayfalardaki yazarlarýn resimlerine bakýp, görsel güzelliklerini bile kýskanýp, hemen daha iyi(?) bir resmini siteye koydurmaya koþan, hayranlýk ile nefret karýþýmý duygularla o yazarlarýn yazma heveslerine ket vurmaya çalýþan kadýnlar gördüm ben, kim iz býrakabilir ardýnda böyle davranarak, bu kompleks küpleri mi yoksa herkese ve herþeye inat billur gibi bir dili okurlarýnýn yüreklerine akýtabilenler mi?.. Son cümlesini veya son dizesini okuturken o yürekleri tir tir titretebilenler mi?.. Edebiyatý kýyýsýndan köþesinden kirletmekten baþka býrakabilecekleri bir iz yok, o kirler de zaten tertemiz kalemlerin býrakacaðý izlerle silinecek ve kaybolacaktýr.
Bir can dost ayak bastý bugünlerde Ýstanbul'a... Ýzmir'in þiir-kadýný Pelin Onay... Kimsenin kalemini kýrmaya uðraþmadan, kalbinin tüm güzelliði ile yazmaya çalýþarak edebiyat emekçisi herkesi kucaklayan, kaleminden pýrlanta zerrecikleri dökülen çok yetenekli genç bir þair/yazar... Kendi deyimi ile "balýk-raký yaptýk" Yeþilköy'de sahilde, onun o güzel þarkýlarý ve okuduðu þiirler eþliðinde... Eþim ve ben onunla geçen o geceden öylesine mutlu ayrýldýk ki, sabahleyin bile birbirimize "ah ne iyi etti de geldi, ne iyi ettik de beraber vakit geçirdik" dedik, tam da Pelinciðim Ýstanbul'dan Ýzmir'e doðru yola çýkmýþken...
Ýþ kurmak, evlilik, v.s. derken akýp giden zamanýn içinde karaladýklarým kaðýt parçalarýna sýkýþmýþ kalmýþ, internete dahi girecek vakit olmamýþ, zaman akmýþ gitmiþ meðerse, çok uzun zamandýr kimselerle paylaþmamýþým yazdýklarýmý ve epey zamandýr da hiç yazmamýþým. Pelin þöyle bir silkitti beni, "sen tanýdýðým en iyi öykücülerden birisin, üstüne git, sakýn býrakma, her an yaz, her durumda yaz" diye söylendi durdu bütün gece boyunca. Edebiyat dergilerinde yayýnlamýþ olan hikayelerimi anýmsatýp, "sen yapmazsan ben toplayacaðým öykülerini, sen kitap çýkarmazsan ben senin adýna çýkaracaðým" diye tehdit bile etti beni! Motivasyonun böylesi az görülür az bulunur türden yani! Caným arkadaþým, öylesine özgüvenli ve öylesine saðlam bir kaleme sahip ki, bir baþkasý benim bu boþvermiþliðimden için için hoþnut olabilecek iken, o bana sürekli olarak yazdýrabilmek adýna çýrpýndý durdu. 'Sýk sýk deðil, ara sýra yazýyor olmamdan ve yazdýklarýmý paylaþmamamdan' tüm içtenliðiyle hoþnutsuz olarak... Gecenin sonunda onu Þiþli'de teyzesinin evine býrakýrken bile en son söylediði sözlerden biri idi: "Ýlke, yaz!"...
Bu motivasyon bombardýmaný arkasýndan iki fantastik öykü ve de bir deneme çýkýverdi ki ben de þaþýrdým çünkü oturtmaya çalýþtýðým bir ev-iþ düzeni koþturmacasýnda haftanýn yedi günü, günde ondört saat dýþarlardayken, aklýma temalarýnýn bile geleceðini sanmazdým bu öykülerin. Ýlerleyen günlerde bu sayfalara ekleyeceðim öykülerin yazarý ben olsam da, mimarý Pelin Onay'dýr bu yüzden.
Eskiler de derlendi toplandý, her zaman düþündüðüm þekilde denemelerin deðil de öncelikli olarak öykülerin kitap okurlarý ile buluþmasýnýn daha doðru olacaðý konusunda Pelin'le fikir birliðine varýldý ve yaratmaya, harmanlamaya devam edildi. Dost, amacýna ulaþtý.
"Kalem küser" dediydi o can dost. "Kalem küser, onu küstürme"...Daha baþka þeyler de dediydi:
"Her zaman acýlar yazdýrmaz insana, mutluyum yazamýyorum deme, mutluluðunu yaz, sevincini yaz ama yaz! Çünkü haksýzlýktýr yazmaman..."
Ýlke Ersoy Kýbrýscýklý olarak; artýk biraz daha uzun bir isimle okurlarla buluþacaðým öykülerimden evvel, Kýnalý Ýzmir'i, Pelin'imi bana çok uzun yýllar sonra hediye etmiþ, burada karþýlaþmamýzý saðlamýþ Ýzedebiyat'a þükranlarýmý sunmak isterim. O benim gönlümün þairi; dünyaya gelecek çocuklarýmýn ve benim baþucu kitaplarýmýz olacak kitaplarýn yazarý... Ben ona dokundum, sarýldým, gözlerinin içine bakarak dinledim. Hakettiði yere kavuþtuðunda böyle diyeceðim insanlara; "ben onunla balýk-raký bile yaptým!"...
Þiir-kadýn; dost þair bir yanda, yazar olabilmek adýna vasýflarý olmayan ama kadýnsý kompleksleri ile meydanda kayda deðer kim varsa süpürmeye ve çýtayý düþürerek kendini farkettirmeye çalýþan bir model bir yanda, düþündüm kaldým klavyenin baþýnda bu akþam... Ýnadýna yazmalý ve paylaþmalý evet, çünkü "su uyur, düþman uyumaz"...Dost gibi dost da uyutmaz böyle iþte, 'uyan ve yaz' der, tutar kaleminin ucundan...