Karanlýða Mektup

Kendimi özledim biliyor musun?Kendimi, ne kadar unuttuðumu farkedince kendimi daha çok özledim. Unuttuðum sadece kendim deðil, seni de unuttum.
Uzun zamandan beri unuttuðum bir dille konuþtun benimle.Belki de sana ne kadar yabancý olduðumu göstermek istedin bana.Kendine dil olarak sessizliði seçtin.Her yerde konuþabilen sessizliði...Sabrým ipi kopmuþ bir tesbih gibi daðýldý ellerinden karanlýða.Gözlerin odamýn penceresinde donup kaldý ve gerçeði bir kez daha gösterdi bana.Sana ne kada ryabancý olduðumu.Mevlana ney sesinde buldu aþkýn sesini,Yunus Emre kalbinin aynasýnda.Hacý Bektaþ nefeslerinden yansýttý feryadýný.Necip Fazýl yoklukta aradýðý varlýðýnda buldu pýrýltýsýný.Nazým Hikmet, davam da davam, dedi aþk ile.Filibeli Ahmet, varlýðýnýn aynasýyle seslendi aþka.Ya ben...Aynasýný arayan adam gibi düþtüm yollara.Týpký Mantýkut'Tayr'daki 30 kuþun aradýðý , gerçek efendileri olduðunu düþündükleri Simurg'un aslýnda kendileri olduðunu farkedememeleri gibi, cebimde ayna seni arýyorum.Aslýnda sen benmiþsin, ben de sen.Yokluk deryasýnda ufacýk bir katre olmak için kulaçlar atarken farkedememiþim aslýnda benimde yoklukta kaybolunca gerçek varlýða ulaþacaðýmý.
Karanlýðýmn gözlerinde daldýðýmda gördüðüm ben, senin kýrýk notaný söylermiþ bana.Ama ben, rolünü oynayan bir aktör gibi, sadece elimdekilere ve beynimdekilere odaklanmýþým.Gerçeði ancak karanlýðý yýrtan alkýþ seslerini duyunca farkedebildim.Ezberlediðim hayatý terennüm etmek istemiyorum artýk.Rolümü doðaçlama oynamak istiyorum.Çünkü ezberlediðim hayaller, senin þehrinden uzaklaþtýrýyor beni.Çünkü derya olmak ümidiyle þehrin pis sularýnda boþuna kulaç atýyormuþum.Çünkü þehir her halükarda kucaðýný açarken kendisini terkedenlere ben boþuna yapýþmýþým yalnýzlýk þehrime.Çünkü ben ne kadar çabalasam da yine bir çay bardaðýnýn þýkýrtýsýnda eriyor akþamlar.Ýþte bu yüzden hiçbir yere ait olamayan bir yabancýnýn gizli kederiyle iniyorum merdivenlerden.Göðsümde hiç gül olmayacak bir goncayý taþýyarak evime dönüyorum.