bugün denize oturup seni özledim
maviligine yandý deniz fenerlerim...

ceplerimde güneþler gezdirdim sonra
yorgun peronlar dolaþtým
da yetiþemedim
ýpýslak dudaklarýna..

gitmeyi kendine görev bilmiþtin...
basamak basamak kendini yitirmiþtin

****

haydarpaþa tren istasyonundayým
sen ben ve yalnýzlýgýmla baþbaþayým

birazdan kavuþacagým sana bahsettigim anýlarýma..

çaglayan dereler aþýyorum terli tepeler
kuzular ve keçiler geçiyor ötelerden
çoban ateþleri yükseliyor
tütsülenmiþ anadolum-tütsülenmi ovalar...

vazgeçemiyorum senden...
sabahlar dogur yeniden akþamlarýma...

***
izmit düzünden adapazarý þenligine varýyoruz
daha uzaklarda yol ayrýmlarý-yýlan çýglýklarý
yolunu þaþýran bir aþkýn
belkide son çýrpýnýþlarý

trenim dönüyor eskiþehir sapagýndan
savruluyorum bende senin gibi
daglarýn yýrtmacýndan

***

cumhuriyet ekspresinde cumhurunu yitirmiþ insanlar
eskiþehir eskimeye yüz tutmuþ
adýyla orantýlý gidiyor ilerlemesi
cumhuriyet eksprtesinde ben seni yitirmiþim
arifiye kendini yitirmiþ
düþmüþ güneþin eline
yanar durur..

polatlýdayýz þimdi
baþým dönüyor
kusuyorum
kusmugumdan çocuklarým çýkýyorda

onlara dokunamýyorum

***
ankarada aktarmalý hayatlar aktarmalý zamanlar
seni ilk gördügüm yerde karanfil kokar yollar
kocatepenin avlusunda
kara döner mevsim
ayagýn kayar
seni düþmekten kurtarýrým

seni kurtarýrým ben düþerim
karlar kanar kana kana kararýr
ankarada akþamlar

****
biter yolculugum ölümlere varýrým
ölümler bana varýr
dilenciler akbabasýdýr bu kentin
kokuma üþüþürler

paylaþamam seni ben en çok
kokumu kýskanýrým..

***
gitmeyi kendine görev bilmiþtin
basamak basamak kendini yitirmiþtin...

ki ben çantanýn içinde yüregimi býraktým
üþürsen elini sok
güneþe dokunacaksýn

kalbim
son dokunuþudur bu
sana ellerinin...