Evvela sözlerindi beni vuran... Sonra ruhuna soktun beni.... Sonra..... malum iþte ....

Aþk-ý meftun daðlarýnda mecnun misali gezinen aþýklara taþ çýkartan meyanlarda yürümeye baþladý ruhum....

Sende beni buldum sana yandým yokluðun yanmanýn diðer adý oldu. Yanmada derman buldum...

Baharlar güzler içinde yitiktim... En tanýdýk yüzler içinde yabancý.... Gel benim ömrümün hikayesi gel diye yalvarmaktaydým Tanrý'ya... Asýrlarca kefenim arþýnlanmýþ beynim kurþunlanmýþtý sanki... Ýþte yine baþlýyor soðuk ve ölümcül bir bekleyiþ diyerek titrediðim yalnýzlýk nöbetlerinde hep yar diyordum sayýklarken...

Ýþte gelmiþtin.. Senmiydin diye çok sordum gýyabýnda sana... Ruyalarda cevaplar aradým... Ümitlendim heyecanlandým... Tenimde raksetti sýcak busen sanki.... Ýlerimi gittim diye kaygý duymadým hiç.. Cüretimi hoþ görecekti sýðýndýðým teveccühün.... Sonra ahýmý duyacak insaf eyleyecektin... Hayalimdeki gülüþün sonsuz þavkýyla afakýmý aydýnlatacaktý...

Ati kaygýsýndan hep korktum... Bahsine lüzum dahi görmedim. Bu saadet resitalinin bitmesi ihtimalinin söylenmesi bile beni derd-ü gam iklimlerinde harabat risaleleri yazmaya meylettirecekti sanki... Bitmemeliydi sen benim ruhumun gerçek sesiydin... Munis ve sokulgan yaklaþýmýnýn sýcaklýðý ile sarmaladýðým kalbim artýk yabancý ellerin soðuk ellerinde intizar þarkýlarý bestelememeliydi....

Kendi kendime sualler yönelttim çoðun... Bu yoðun duygularý yaþatan yaratan kimdi diye... Bir maðara duvarýndaki en eski resimdi aþk namýna içimde büyüyenler.... Localarýndan gülümseyen zalimler huzurunda aslanlarla savaþan gladyatörler gibi hep sevgi için savaþmýþtým.... Ama sen kimdin...? Neden böyle tesirin amansýz ve belkide zamansýz kollarýnda mutlu olmaya baþlamýþtým... Sen kimdin...? Belli belirsiz bir noktamýydýn hayal iklimlerinde... Hani bir Nefertiti yaþamýþtý eski Mýsýrda yoksa sen omuydun...?

Kimdin sen...Kimdin....? Görmeden sevdiðim.... Hatta aþýðým bile dediðim sen... kimdin?

Anlatmaya korktuðum afallamýþ þaþkýn bakýþlarýn anlayýþsýzlýðýndan çekindiðim sen...Kimdin?

Bütün aþklarýmý temize çektiðim sen kimdin.... Çýdýracaktým bir dönem....

Sonradan bu baþlangýcýn önem arzeden kýsýmlarýný çýkardým ince ayrýntýlardan... Beyaz güller tutan ellerini düþündüm ... Beyaz gülleri ellerime benzettim.... Kendinden geçen aþk sarhoþlarýnýn haletine dönüþtü ruhiyyem....

Çok garipti artýk sen ve ben... Çok garip.. Sadece konuþuyorduk sadece yazýþýyorduk bana basit gelmeye baþladý ruhumdaki fýrtýnalarý düþündüðümde.... Hayýr biz bakýþýyorduk artýk.... Mazinin birkaç yýrtýk resminide tarihin derinliklerine çoktan gömmüþtük..... Biz beraber yaþýyorduk... Ruhumuz seviþiyordu artýk... Birbirimizi düþündüðümüz günün en güzel saatlerinde kendimizden geçmiþ ve ab-ý hayat içmiþçesine dans ediyorduk...

Uyuyordun uyuyordum rüyalara geç kalmayayým diye.... Uyanýyordun sana koþuyordum ölmemek delirmemek ve ela gözlerine bakmanýn baki hazzýný yaþayabilme adýna... .Sana koþuyordum artýk... Sana.........

Þimdimi? ne olsun iþte .....

Mevlana Mesneviyi yazmýþta.... Yunusa okutmuþ.... Yunus kendinden emin demiþki:

-'BU KADAR UZUN YAZMAYA NE GEREK VAR BEN OLSAM SADECE 'ETE KEMÝÐE BÜRÜNDÜM,YUNUS OLARAK GÖRÜNDÜM' DERDÝM SADECE'.....

Þimdi ben.... bu kadar uzun anlatmaya gerek yok esasen..... Sadece þu yeterli olacaktýr kesin....

SENÝ SEVÝYORUM