Iþýk verirseniz, karanlýk kendiliðinden yitecektir. -Erasmus
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
" Bana bir 've' kadar uzak olduğunu düşünürdüm sen ve ben... İşte bu yüzdendi biz olma çabası. Bu çabanın içinde sen, seni sen yapan herşeyinle vardın artık; ben, beni biliyordum zaten. Seni tanıdığım ölçüde sen sen oluyordun ve tanıdıkça seni büyüksedim içimdekini. Sonra, çölleşmiş yüreğimde bir kaktüs oluyordun yüreğimdeki susuzluğa çare olan. Bezen sen isimli bir yıldız karanlığımı aydınlatan; gündüzümde sadece görmek isteyenlerin görebildiği kamerim oluyordun oluyordun, hem de dolunay haliyle; yani farkındaydım ben senin. Velhasıl ne kadar aydınlık varsa evrende, adından geçiyordu ve sen her geçen gün büyüyordun yüreğimde, herşeye rağmen... Yüreğim bendim,yüreğimdeki de sen yani sen ve ben yani biz... vakitsiz, sorgusuz bir gelişti seninkisi! sen dışında herşeyin farkındayken, tek bir soruyla giriverdin yüreğime... Sonra,yüzlerimizde on iki başarısı mutluluğu ardından var oluş mücdelemiz... Her bir bedende var olmaya çalışan iki ayrı yürek Artık yarım sol yanımdın Artık seni sen yapan şey değil, beni ben yapanlar değildi bizi bize yaklaştıran. Artık bizi biz yapan şey vardı; Sevgimiz! Başlangıcımız, içimizdekini bitirmek için değil büyütmek içindi, ve zamanı dikenlerimizin törpüsü diye seçtik o olmadığını düşündüğümüz dikenlerimizin. yoktu bizde zaman diye bir şey biz bizimleyken. Madem emek istiyordu sevgi büyümek için, büyütecektik onu. Bir kere uzatılan el tutulduysa bırakılmayacaktı. törpü diye seçilen, bizde olamayan zaman gübre oldu dikenlerimize Bırakılmayacağı söylenen eller daha tutulmadan bırakıldı! Zıtlar var edermiş birbirini geceyle gündüz,aşkla nefret, sen ve ben gibi ama var oluş mücadelemizde bile var edememişiz bizi var diyememişiz! Oysa ne kadar da zıttık ve bir o kadar da eştik birbirimize! Yaşantımız, sevgiye özlemle eşti özlemlerden öteye adımlar kilitlendi. Hiçbir şey sonsuz değildi ve herşey başladığı yerde son bulurdu başladığımız yerdeyiz şimdi... di'li geçmiş zamanlarda yaşarken sanırım sanılardan öteye geçemedik. Bu yüzdendi içimizden taşan özlem volkanları... ne sen beni seviyor-dun ne de ben seni, içimizdeki, var olduğunu sandığımız aşk isimli bir sanıymış aşk isimli bir kurşun! ve acıtırmış iyileşince kurşun yarası! canım acıyor şimdi... unutuyorum ben seni ve kim bilir belki unutmuşumdur! Her ayrılık, kopan her parça iz bırakır şimdi üreğimde koca bir iz var! ve aklımda tek şey; Biz,birbirimize çarpılmış birler değilmişiz Biz,birbirimizin toplamından başka bir şey değiliz. sen ve ben... şimdi, bana bir 've' kadar uzak olduğunu düşünüyorum bana bir yıldız kadar yakın! şimdi, savaşımdam galip gelen yanlış anlaşılmalar! yani yokmuş BİZ diye bir şey....
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © reyhan özaykan, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |