Bir klübe düþün, bizim için deðil.
Sadece kendin için.
Çok uzaklarda, dört yanýnda þýrýl þýrýl sular akan.
Geceleri, elini uzattýðýnda bir yýldýz kopardýðýn,
Meleklerin saçlarýndan, öyle yakýn.
Ýçine çektiðinde havayý tekrar doðduðun bambaþka bir dünyada.
Kulaðýmda bir kar tanesi kalmýþ,
Öyle bir klübe düþle ki; “Kar”’ý istediðinde üþümediðin.
Penceresi olmasýn, çok þeffaf bir kalp ile birkez olsun hisset.
Çimen kokusunu.
Ýlkbahar tam zamanýnda gelsin, zamaný geldiðinde kýþ.
Yaðmur sadece ýslatmasýn seni, kurumuþ yüreðine su serpsin.
Ýçine çek bu kokuyu, yaðmurun sebep olduðu saf toprak kokusunu.
Bahçende çilek yetiþtir, ama sadece bir tane.
Ve bunu bizim için deðil, kendin için yap.
Çok uzaklarda bir melodi , birinin ardýndan söyleniyor.
Matem mi desem, sevinç mi…Bilmiyorum.

Üþüdüðünde sarýlacak birini bulamazsýn belki,
Belki bir nefes kadar yakýnýnda olan, þu an çok uzaklarda…
Anahtarý sensin tüm güzelliðin, en önemlisi ýþýðýn.
O zaman gelirse boþver dert etme karanlýkta kalanlarý.
Melekler senin için çimlerin altýnda yatýyorlar.
Her yaðmurda kanatlarý yüzüme deðer.
Ben çok uzakta olsamda, üzülme.
Baþýný kaldýr, bak gökyüzüne.
Elini kalbine koy ve iþaret et nerede olduðumu.
Gece bitip de sonsuzluða seyahat baþlayacaðý zaman,
El sallarým sana geçen melek kanadýndan.

Hatýrlýyorum da, ben bir adet yýldýz kiralamýþtým gökyüzünde.
Sadece ikimiz için.
Sýký sýký sarýlýp birbirimize , sonu ne olursa olsun bu yolculuðun..
Gitmeye, görmeye “ýþýðý”.
Tatmak için gerçek mutluluðu, tüm bu kargaþaya ve nefrete raðmen.
Gözyaþýmýz bu soðukta tam düþecekken dondu, sensizliði asýl þimdi tattým.
Ölmeden kendimi, kefene koyabildim.
Hatýrladýn mý hayal ettiðin kulübeyi?
Çimlerin altýndan sunacaðým sana turuncunun gözyaþlarýný ve sonsuz mutluluðu.

Sandala binip uzaklaþmak istiyorum buralardan.
Arkamda hiçkimse olmasýn beni bekleyen.
Kýþýn çiçeðin yapraklarýna düþen kar tanesi olmak istiyorum,
Yaz geldiðinde eriyip gitmek.
Soðuk bir aný býrakmak,
Týpký senin gibi.