ANKARA

Bilirdin, ben pek bilmiyordum Ankarayý
Ankara da beni bilmiyordu zaten
Ama seni bile, bile seviyordum
Beni seveceðin günün umudunu kýrdýkça sözlerin
Aklýmdan hiç çýkmýyordu þiir gibi gözlerin

Ankara bunu hep yapýyordu
Hafta içi her akþam
Kýzýlayda baþlayan metro yolculuðumuz
Ulustan sonra sadece yolculuðum oluyordu
Kederli ve bomboþ bir yolculuk

Hiç bir zaman bilmediðin bir yalnýzlýk doluyordu senden sonra
Senden sonra
Sanki tek baþýma kalýyordum
Hafta içi her akþam
Kýzýlay’dan Batýkent’e

Oysa yaðmur yaðardý dýþarýda
Sýrýlsýklam ýslanmak vardý
Hastalanmak yorgan döþek yatmak kimin umurundaydý
Dört mevsim seninle olmak
Dört mevsim gözlerinde kalmak istiyordum her þiirimde
Her þiirimde
Hayat güzel olsa
Ya da seninle olsa diyordum
Bir yýldýz kaysa ben hep seni diliyordum
Þimdi bir damla sen bir parça Ankara
Yaþýyorum hatýranla