Ýþte yine bir günün sona eriþini izliyorum. Güneþin kýzýllýðý kaplarken etrafý, ufukta alaca karanlýðýn mýzraklarý bu tatlý pembeliði karanlýða boðmanýn hesaplarýný yapýyor. Bu tatlý hülyadan uyanmanýn verdiði esriklik az sonra beynime batan kýymýk gibi düþüncelerle beni kendime getiriyor.

Sen yoksun!

Gözlerim tatlý rüyalar görmeye hasret. Uykusuz geçen gecelerin Yusuf yüzlüsünü bekliyorum yüreðimde ümit tomurcuklarý. . . Gecenin yarý karanlýðýnda miraca yükselir gibi yere koyduðum baþým bir türkünün tatlý mýsralarýyla zonklamaya baþlýyor.

Sen gelmez oldun!

Aðlamayý unutmuþ gözlerimin sönmeye yüz tutmuþ ýþýltýlarýnda denizler ötesindeki sevgiliye köprüler kurdum. Ama ne çare. . . Yüreðimin kurumuþ çöllere dönmüþ, yarýklarýna göz yaþlarým kafi gelmiyor. Islattýðým kirpiklerim gecenin siyah zülüflerinde aydýnlýk iklimler açmaya yetmiyor. Biliyorum daha fazlasý lazým. Ya Rabbi Sana kullukta, rýza istikametinde bir þeyler yapmaya çalýþýrken yaptýðýmýz hatalar biliyorum ki bu aydýnlýk iklimlerin doðmasýna engel. Ama senden baþka kapý yok ki. . .

Allah'ým bahtýna düþtüm! deyip sýzlanan ve Ne olur Allah’ým insanlar Seni tanýsýn, Sana inansýn! diyenler adýna ben de dergahýna yüz sürüyor, diliyor ve dileniyorum.

Bülbüllerin baharý müjdelemesi, çiçeklerin açmasý, yaðmurun bereketi bu dünya adýna çok þey demek olsa da zehirli bir ok gibi kalbime saplanan nimetlerin þükrünü eda edememe yükü ve sorumluluðu altýnda iki büklüm olmam gerekmez mi?

Sen gelmez oldun. Doðmaz oldun rüyalarýmýza bir güneþ misali. Aydýnlatmaz oldun gecelerimizi. Su serpmez oldun yanýk yüreklerimize ve biz türkülerimize gergef gergef iþledik bu acý sevdayý.

Kaç kere tövbe ettik? Kaç kere biatimizi yeniledik? Kaç kere bunun ýstýrabýyla iþtahýmýz kesildi, yaþ gelmez oldu göz pýnarlarýmýzdan? Günde kaç kez dudaklarýmýzdan dökülen Sen oldun Bunlar olmayýnca. . .

Sen gelmez oldun!

Sormadýk ahvalini ve senin hayretler içerisinde býraktýk, kýrgýn ve mahzun. . . Sitemin bizedir biliyoruz. Istýrabýna ortak olamadýk, gönlümüzü Onunla dolduramadýk. Düþmanlarýmýza bile kendimizi kabul ettiremedik. Kendimizi Ona adayamadýk. Ve adanmýþ ruhlara yoldaþ olamadýk. Bezm-i elestte verdiðimiz sözlere sadýk kalamadýk. Sen sadakat ver Allah’ým!

Güz yaðmurlarýyla yýkamaya çalýþtýðým kirli yüreðimi tertemiz kaselerde de olsa Sana sunmaya yüzüm yok. Al beni de yanýna, aç kapalý kapýlarýmýzý, kalplerimizi. Kulum ne ile geldin bana? diyenlerin Sana geldikleriyle gelmeyi nasip eyle bana da.

Gün batýmlarýnda içimize sensizliðin hasreti çöreklenince tatlý hülyalarýnla kendimizden geçir bizi Allah'ým! Kalp iniltilerimizi duyurmaya ve kulaklarýmýzý ötelere açýp gözlerimizi cennet yamaçlarýna dikmeye , hasýlý Sen bize gelmezsen bizi Sana gelmeye ve dergahýna yüz sürmeye talihli kullarýndan eyle Allah'ým.