Hatýrlanan ilk an; düþünmeye baþladýðýnýzdan itibaren yaþama sarýlmanýz gerektiðini hissettiðiniz sanrýlarýn baþlangýcý, týpký kumsaldan denize ulaþmaya çalýþan
caretta-caretta’lar gibi …
Önce merkezden dýþa içgüdüsel hareket, sonralarý rutin yaþama mücadelesi …
Yolculuklar çoðunlukla histerik nöbetlerdir, Acý acý gülmek ve aðlarken içinizdeki tortuyu yýrtan derin bir sevinç arasýnda boðulup giden zaman tüneli ...
Her dar geçitten geçerken boynunuzu büküþünüzde incittiðiniz sinirleriniz kan yolunu zorlar, belki de bilinçsel felç dediðimiz anlak yitimi bu olsa gerek.
Hayata býraktýðýmýz eðri büðrü çiziklerin hepsi aslýnda kum yazýlarý, kimini gölgeye kimini ise güneþin alnýna çiziyoruz.
Ve eninde sonunda tüm yazdýklarýmýz siliniyor, kimi zaman uzaklardan kopan büyük bir dalganýn kýrýlýmý ile gelen minik köpükler yüzünden, kimi zaman ise o büyük dalgayla siliniyor yazýlanlar ama sadece kimi zaman ...

Veremli düþünceler sarýyor zihnimizi, içinde kývranýyoruz, kanamalý …
Ki onlarýnda zihinlerinde ütopyalar kurulmuyor mu vakitli vakitsiz ?


29 KASIM 2004