1.     Korkunun kulaklarý antenler, gözleri polis sirenleridir.iktidarýn eli korkunun olduðu bütün oyuklara uzanýr. Ýktidara razý olanýn korkudan sözetmeye hakký yoktur. Ýktidarý kabullenen korkuya davetiye çýkarmýþ demektir. Korkunun olduðu yerde ölüm mutlaka vardýr.
2.     Bir ad bir adý karþýlamaz bazen. Korku ölümün önünden yürür. Korkuyla cesaret çok uzak deðildir birbirinden. Yaþamaktan korkan, ölüme cesur olur çok zaman.
3.     Yalnýzý korku korur. Yalnýzý, yalnýz korku korur. Meryem’den beri böyledir bu. Evet, evet, deðiþemeyen bazý þeyler de vardýr; deðiþmenin kendisinden baþka.
4.     Kentte gezinen korku, gecenin kokusuyla birleþince insanýn yüreðine tüm bir yaþamýn hüznünü taþýr. Hüzün varlýðýný kapsarsa ben’in, yarasalar gündüz görür ve bir þair ölür, çoðu zaman. Ki þair en çok cesedinden sorumludur. Çünkü þairin acýya yatkýn olan yeri, en az beyni kadar bedenidir.
5.     Sevgiyle açýlan kalbe, korkuyla girmek ancak þairlerin iþidir.