O gün, dünyanýn bir çok yerinde bir çok insan ekranlarý baþýnda yaþanýlanlarý büyük bir dehþet ile izledi. Kimisi bunun insanlýða sýðmadýðýný kimisi ise yaþanýlanlarý haklý gösterecek kýlýflar aradý ve yaþanýlanlar maalesef o günle sýnýrlý kalmadý. Ortada kolay kolay yok edilemeyeceði söylenen bir ðüç varama gerçek güç ne? Yaþatýlan mý? Yoksa....?
***
Var olan güç...
karanlýðýn o kimsesizliði içinde yanýndakine kimsesiz olmadýðýný hissettirmek için onu kollarý arasýnda vargücüyle sarýyor, korumaya çalýþýyordu. Bir duvarýn dibinde tek vücut olmuþ savunmasýz bir þekilde zamanýn geçmesini bekliyorlardý, büyük bir ümitle. Korkularý bu karanlýðýn derinliklerinde ebediyen yok olmaktý. Belki yarýn onlar için artýk uzak bir ihtimakdi... Karanlýkta çýnlayan, kulaklarý saðýr eden sesler adeta onlara orada yalnýz olmadýklarýný söylemeye çalýþýyordu. Kollarý arasýndaki; hayatýn gerçek yüzünü göremeyecek, anlayamayacak kadar küçüktü. çevresinde olup bitene anlam veremeyecek kadar küçük... Ýki var oluþ mücadelesi arasýnda var olmaya çalýþan küçücük bir fidan! Babasýnýn kollarý arasýnda yaþama içgüdüsü ile saklanmaya çalýþýyor,babasý ise korku dolu gözlerle çevresine adeta yalvarýyordu. Yaþadýklarý karanlýk dünyayý aydýnlatan tek þey ateþlenen silahlarýn çýkardýðý kýrmýzýmsý ýþýklardý. Yankýlanan sesler arasýndayavrusunu teselli etmeye çalýþýyordu bir aydýnlýk bir dünyaya kavuþacaklarýna dair ama yavrusu karanlýða çoktan çýðlýk olmuþtu bile....
***
Aydýnlýk bir dünyaya kavuþmak! Ama nasýl? Anlaþýlan insanlýk, tarihten miras olarak sadece savaþmayý yani halende devam eden o gücü almýþ ve buna da gözü gibi bakýyor. Öyle bir dünyada yaþar olmuþuz ki yapýlan her haksýzlýk aydýnca bir hareket olarak görülmeye baþlandý. Bügün, bizler ýslah edicileriz diye ortalýklarda dolaþanlar güya ýslah ettikleri yerlere feleketlerin en büyüðünü götürüyor. Yobaz, karanlýk diye hor gördükleri yerleri mermi ýþýklarý ile aydýnlatmaya çalýþýyor ve sonrada aydýn sýfatý altýnda dünya üzerinde emperyalizmlerini sürdürüyorlar. Aydýnlýk bir dünyaya böyle mi kavuþacaðýz? Ama nasýl sorusun cevabý bu olmamalý!Savaþmak, sadece sevgi için'sevgiyi' var edbilmek için olmalý. Ama maalesef bu sözcüðün temiz anlamý da sömürüldü ve kendisini dünyanýn efendisi olarak gören sözde güç sevginin arkasýna sýðýnarak istediðini yapabiliyor. Kendisinin büyük ölçüde, ama gizlemesini çok iyi becerdi,sebeb olduðu bir katliamda ölmüþ küçücük bir bedenin intikamýný alacaðýný söyleyerek bir deðil binlerce savunmasýz beden alacak sözde bir insan sevgisi...
21. yüzyýlda yaþýyoruz hani þu insanlýk usunun sýnýr tanýmadýðý yüzyýlda. Hergeçen gün teknolojinin bize kazandýrdýðý nimetlerin haberleriyle seviniyoruz. Teknolojik olarak geçmiþe fink atarken maalesf zihniyet olarak geçmiþin koyu karanlýklarýndan baþaramadýk daha. Hala yok etme çabasý, hala daha fazlasýna sahip olmaq isteði, nasýl daha fazla insan öldürürüm mantýðý yani kýsacasý bir yetinemezlik! Ýþte bu bilgi çaðý adý verdiðimiz devirde bilimsel anlamda olamaz denilen bir hayali gerçekleþtirerek atomu parçaladý insan. Bilim sevindi ama insan bununla olamaz denilen, hatýralardan kolay silinemeyecek bir olayý daha gerçekleþtirdi. Bir atom parçalandý ama bir Hiroþima yok oldu! Tarihin hangi diliminde olursak olalým sevgi açlýðý olduðu sürece savaþma güdüsünü bir türlü yok edmeyeceðiz, ne kadar bilgi sahibi olursak olalým. Gerçek sevgiyi kavrayana dek bu gerçek deðiþmeyecek!
Hayvan bile karnýnýn doyabileceði ölçüde öldürürken kendimize insan sýfatýný yakýþtýrdýðýmýz yaratýklar olarak bizler hayvan olmayý dahi beceremiyoruz. Belki bizler öldürmüyoruz ama öldürene mani olmadýkça onlardan bir farkýmýz olmayacak. O ayakkabýyý giydiðimizde ayaðýmýz acýyacakca bilelimki ölenlerinki çok acýdý. Sessiz kalmak kabullenmekse, insan olmak için sessiz kalmamalýyýz. Karanlýkta bir mum hiçbir þey ifade etmeyebilir ama binlercesi çok þey ifade eder. Elinde mum tutan karanlýða geçerse iþte o zaman aydýnlýk bir geleceðin yolu açýlmýþ olur. Gerçek gücün ne olduðu da ortaya çýkar.
Þahsi hiç bir çýkar gözetmeden insanlýðýn mutluluðu için savaþmak, bu güç için topla tüfekle deðil, sevgiyle. Ancak böyle, umutla büyüyebilir çocuklar. Analarýnýn, babalarýnýn kolarý arasýnda ölümün ne olduðunu dahi bilmeden ondan korkarak, silahlarýn gölgeleri altýnda yeþererek deðil; sevgiyle umutla yaþatmalýyýz onlarý.
Birer çocukken daha hep þu þarký söyletilirdi bizlere, umarým bu düþ birgün gerçekleþir:
BÝR DÜNYA BIRAKIN BÝZ ÇOCUKLARA,ISLANMIÞ OLMASIN GÖZ YAÞLARIYLA!!!