Dýþarýda kar var....
bütün çim alaný bir metreye yakýn karla kaplý. Agaçlarýn yapraklarý dökülmüþ, heryer bembeyaz.. Penceremden dýþarýya baktýgým da bahçenin sag dýp köþesýnde JUSTINE 'nin mezarlýgý.. Ne garip degil mi?Hava öylesine soguk ki gözyaþlarýmýn anýnda dondugunu hissediyordum. Sessizce bir of çekip bir sigara yaktým ... Sadece sigaram ve ben..Yapayalnýzdým... Bir ayak týkýrdýsý, içinde boguldugum bu sessizligi sona erdirmiþti..Yatagýn bir kösesinde kývrýlýp 'Allah'ým ne olur bu ayak sesi bana gelsin...'diye iç çekerken ..... TAK! TAK! TAK! Heyecanla kapýya dogruldugum da karsýmda hiç tanýmadýgým bir delikanlý.. Þaþkýnlýgým bir kat daha artmýþtý..
Genç delikanlý, ' Aylin Arslan?' dedý ve odamýn kapýsýndaki çiçeleri gösterdi... O an sanki karanlýk girdaplarla dolu odam cennet bahçesine dönüþmüþtü... Zambaklar,güller,orkideler...Saatlerce çiçeklerimle oyalandýktan sonra sigaramý alýp koridorda yürümeye baþladým.. Odamdan ilk defa cýktýgým ýcýn býraz heyecanlýydým.Agýr ilac kokusu midemi bulandýrýp, basýmý döndürmüstü... Ve en sonunda kantine ulaþtým.Çayýmý yudumlarken eþliginde de sigara dumaným cabasý... Karþýmda küme küme oturmuþ, tek oturmuþ kafasý dumanlý beyinler, ilaçlý vücutlar..... Neydi ki insanlarý bu hale getiren?Neydi beni onlarýn içine atan....?Hayretle baktýgým bu insanlarý merak ediyordum, beyinlerindeki bastýrýlmýþ düþünceleri, aðrýlara dayanan bedenlerde ki direnci..
Zordu besbelli; HAYATIN ANLAMINI YÝTÝRMEK VE YÝTÝRTMEK.....