Çýðlýk çýðlýða giriverdin aramýza
Sevinecek miyim
Sitem mi edeceðim bilemiyorum
Mademki dönüþü yok bu yolun
Hazýr mýsýn
Hoþ geldin hanemize
Sefalar getirdin yuvamýza
Sana sýcacýk kucaðým
Ninnilerim, masallarým
Nasihattan baþka yoktur mirasým
Umut sensin
Dünya senin
Ýþte önünde yolun
Koþuþmaya, boðuþmaya mahkûmsun
Hazýrlan
Sevgileri, sevimsizlikleri,
Dostluklarý, kahpelikleri
Umutlarý, hüsranlarý
Göðüsleyeceðin bir yýðýn ikilem var

Kim bilir kollarýnda, beyninde
Prangalar taþýyacaksýn
Ýtilip kakýlacak,
Darbelerde mahpuslar sürgünler
Ýþkenceler içinde yoðrulacaksýn
Panzerler, tanklar kýstýracak
Belki bir köþede.
Anandan emdiðin ak sütü
Burnundan getirecekler
Ýnsan olmanýn,
Özgür düþüncenin büyük bedelleri var.
Ne sýnavlardan,
Ne sýratlardan geçeceksin.
Nükleer yaðmurlar,
Barut, kan kokusu
Ülkelerde
Ülkende can namus korkusu
Bir genç
Bir asker
Ýkisi de vatan yavrusu
Dað baþýnda
Yol ortasýnda
Birer birer düþüyor olacak
Aðýtlar duyacaksýn
Bir yavuklunun
Bir ananýn acý feryatlarý
Dolunca kulaklarýna
Ýçin yanacak


Yüreðin burkulacak
Ýnsanýn
Ýnsanlýðý nasýl bitirdiðini görünce
Ýnsan olduðundan utanacaksýn
Nefrete kine gerek yok çocuðum
Ýyi kötü insan bu!
Sen de busun!
Yýlmayacaksýn insan yavrusu.

Zalimden
Namussuzdan güçlü olmaya
Mecbur ve mahkûmsun
Okuyacaksýn
Yazacaksýn
Konuþacak, tartýþacak
Doðruyu, güzeli bulacaksýn.

Yorulacak
Çok yorulacaksýn
Güveniyorum sana
Ak güvercinlerin barýþa uçtuðuý,
Annelerin, babalarýn
Çocuklarýyla el ele tutuþtuðu
Cenneti sen kuracaksýn


Mehmet Doðan (Yörükozan)