kalbimi yaktým bu gece sorumsuzca..Hiç hesapsýz sarýldým yaðan yaðmura. Ömrüm dolunaydý, ýþýðýný güneþten alan. Tek baþýna bir çok þeydi yani ; ama hiç baþýna kalmýþtý bu DÜNYADA...Yoktun, ve ben yokluðunu hiç bu kadar hissetmemiþtim. Yýkýlmýþ ruhuma giydirilen bu cansýz beden, senden hiç bu kadar ayrý kalmamýþtý. Ben her halimle sana çoðalýyordum, hayatsa bana bin türlü oyun oynuyordu..Bu oyunlarýn kaç tanesinde sensizdim saymadým..

Sana kýrgýn deðildim, tercih senindi. Sen ölümü yani bensiz bir hayatý seçtin. Bense iki boyut arasýnda sýkýþýp kaldým. Hayatý tutamadým, ama býrakamadým da..Siyahýmý alýp, gidemedim anlayacaðýn..

Ruhumun küllerini savuruyorum benliðine, yüzünü bile görmediðim hayalim; NERDESÝN ?

Bu yazdýðým cümlelerin kaç tanesi seni anlatýyor, ya da kaç tanesi beni çaðrýþtýrýyor bilmiyorum. Bildiðim tek þey kendimde olmadýðým. Nerdeyim, ne yapýyorum, hiç bilmiyorum, düþünemiyorum bile. Sana doðuyorum her sabah ve sana batýyorum her akþam. Belki de her kýþ sana yaðýyorum.

Ne diyebilirim ki; yoksun iþte HEPSÝ BU !


MAvÝ KýZ...Tülay GÜR..