meçhul bir keman sesi daðýlýyorken odama
kulaklarým yýrtýlýr alenen
parlak karanlýklardan uyanýp
rüyama yatarým
kanýmýn her bir damlasý her bir yerde daðýlýr
yastýk, yorgan demeden
baþucumdaki ay sahiplenirken geceyi
kuþkular baþlar gelecek fýrtýnaya dair
ve köpeklerin borusu ötmeye baþlar geniþ caddelerde.
artýk ne eminönü kalabalýðý
ne üsküdar
ne de kadýköy vardýr aklýmda.
ardýndan akacak yaþý kalmayan gözlerim
bir damla ýþýk için yalvarýr
artýk ne damarlarýmdaki alkoldür bana çare
ne de düþüncesizce kýrýlan hayallerimin yansýmalarý, gökkuþaðý sandýðýnýz.
rüyasýnda ecelsiz ölen bir martýnýn çýðlýðý çimdiklese de kolumu
yankýsý bir vedadýr karabataklardan koruyamadýðým sahillerde
gündüzün karanlýðý zorlasa da rüyamý
çaðýrmayýn beni uyanamam artýk
karabataklar heryerde