Sana aþýk olmanýn bana acý verdiði, uzun ve bitmeyen gecenin sessizliðinde yazýyorum bunlarý...
Hasret yangýný alev alev yakýyor sanki her yanýmý aðlayasým bile yok ; sensizliði herþeye inat sadece kendimle yoðuruyorum biteviye..
Aþka dair ne varsa yeryüzünde silip, atasým var
ama nafile gücüm yetmiyor ruhumun yorgunluðu yansýyor bedenime.
Sonra seni düþündüðüm þu an beni düþünmediðini hissedip, üzülüyorum ve kýzýyorum kendime... Gözlerin aklýma gelince buzlarý eriyor yüreðiin içim acýyor seni sevmekten yorulduðumu hissediyorum birdenbire...