Bahara cemre düþtü, nasibime kor ateþ,
Aþikârdý kelâmým, hepsi ayrý isyandý,

Hicret eden duygular, en son talandan çýkmýþ,
Aþkýn kül mevsiminde, her yaþanan nisyandý,

Rü’yet-i cemâline, meftunken iki gözüm,
Ansýzýn içre dolan, bir þüpheli iz’ândý,

Ceyþ-ü hurûþta iken, yürek pýnar misalî,
Ellerime dokunan, insafsýz su-i zanndý,

Mazisi yara almýþ, buruk bir hatýrayým,
Resmin diðer yarýsý, malum þöhret ve þândý,

Elvedâyý haykýran, o matemli gecede,
Dudaðýnda son sözü, bittiðine niþandý,

Üþütürken yüreði, buz gibi kelimeler,
Þu solan kýrmýzý gül, bir zamanlar açandý,

Telâfisi olmayan, depremden arda kalan,
Üzerime çöken hal, mazîde baþka candý.

Ýntizar sabýr üzre, bir bûse duasýnda,
Çûn hane-i kârýmda, o ne lezzetli nandý,

Ýhsâný kâbus gibi, çökerken gece mîsâl,
Muzdarip yüreðimde, gerçek aþkla sýnandý,

Ebabil sözlerini, yaðdýrýrken üstüme,
Kalbi kýracak sözüm, bir cevabým var sandý,

O’nun hatýrasýný, gözyaþýmla sarardým,
Revâ görmedi ama, zâhir O bir insandý,

Akþamýn mumlu vakti, hüsraným olsa da O,
Tuðba-i Cennet gibi, seher vaktinde tandý,

Esrarýna gizine, aþkla yandýðým güzel,
Þu kalp denen mekânda, huzur ile yatandý,

Varlýðýn îdamesi, O’nunla baðlý gibi,
En ücra zerresinde, ab-ý hayattý kandý,

Gurbetin uzletinde, þu gönül ateþini,
Üþüyen bedenimi, alev alev yakandý,

Lâkin nefis arzusu, “Ben” diye haykýrýnca,
Yüreðimde açan gül, boynunu büküp yandý,

Arzýn sema hanýnda, çýnlayan acý sesim,
Nur yüzlü sevgiliye, milyonlarca isyandý,

Deva olmaz bir aþkýn, siyah gülü elimde,
Islak gözümde manâ, zaten ayân beyândý.

24.04.05 / Frankfurt

(Akrostiþ)

Metin Eser