aþk nasýl bir teslim ediþ, kendini sevgiye sunuþ,adayýþ ve esarettir...
nasýl önce kendini sevmez insan...
niye muhtaç gibi davranýr...
nasýl bir salývermedir kendini...boþluklarda sallanmadýr...
asýlý kalmak...takýlý kalmak...sýkýþýp kalmaktýr...
haykýrýþ, kendini hançerleme, kendine acýma ve tetiði çekmektir tam da
beyninin ortasýna...
gökdelenlerin tepesinden aþaðý süzülmektir, kendini boþluða býrakýp da...
isyankar ruhun esaretidir...
kendini unutmadýr, unutmak isteme ve kaçmadýr...
olmak isteyip de olamamaktýr...
gerçektir, gerçekten kaçýþtýr...
hayaldir, düþtür, kanýþdýr...
kendine harikalar dünyasý yaratmaya çalýþýp, betona çakýlmaktýr...
kanadýkça tazelenmek, tazelendikçe canlanmaktýr...
canlanýþ, diriliþ, diri diri yanmaktýr bazense...
hayretle kendiyle yeniden tanýþmasýdýr insanýn