"...Ve hepimiz az ya da çok rüyacý deðil miyiz!" -Dostoyevski |
|
||||||||||
|
Kalemim aklýmýn hýzýna yetiþemese de , düþüncelerimin arasýndan sýzan birkaç ayrýntýyý olsun karalamak istiyorum. Zaten öyle çok ayrýntý var ki hayatýmda, hepsini anlatmam mümkün olamaz. Ýçinde bulunduðum ortamlarýn meðer çok uzaðýnda kalmýþým. Hayatýmý adadýðým þey ile adadýðýmý sandýðým þey arasýnda ne çok fark varmýþta þu kör gözlerim görememiþ. Hayret doðrusu. Eskiden hayatýmýn tekdüzeliðinden bunalýr, hareketli bir yaþam arzusuyla yanýp tutuþurdum. Oysa þimdi farklýdan öte , ne idüðü belirsiz bir yaþantým var. Ve nedense nefsini temize çýkarmakta üstüme yok. Duygularýmdan kaynaklanan bunalýmlarý bile insanlara atýyor, güya rahatlýyorum. Keþke rahatlayabilsem. Kaçýþýn bir kurtuluþ olduðunu bilseydim çoktan yollara düþmüþtüm. Oysa kimden , kime kaçabilirim ki? Yüreðimin aldýðý þu dile gelmez hali hangi tabibe gösterip dermanýný bulabilirim ki.. Ya Tabibel Kulub! Senden gayrisi YALAN! Günlerdir depresif halim beni uykuya sürüklüyordu. Oysa bu gece uyumak yok. Bu gece hayatýmý deðerlendireceðim, hani hiç beceremediðim þey vardý ya; Artýlarý ve eksileri yan yana getirme , yeni bir yol bulma kendime. Ýçimde bir ses yine beceremeyeceksin diyor ve ben kapatsýn istiyorum vicdaným 'þom aðzýný'! Birden beynime çakýlan sancý baþýmýn aðrýsýnýn mý yoksa yüreðimin sýzýsýnýn mý daha çok acý verdiðini düþündürdü de,karar veremedim nefesimi neyin tükettiðine.. Bir muhasebe yapmaya baþladýðýmda karþýma hep yüreðim çýkýveriyor ve vazgeçiyorum hayatýmý sorgulamaktan. Çünkü yüreðimin sýnýr tanýmazlýðý içinde ben hep yanlýþlar yapýyorum. Kimi sevsem yanýyorum. Öyle bir yürek ki benimkisi içine aldýðý her insandan sýnýrsýz beklentiye giriyor. Sanki hayattaki en deðerli varlýk, en kutsal þey sevilen oluyor. Ve ne zaman ben beklentilerime ulaþamazsam hicranlar baþ gösteriyor. Kimsenin sýnýrsýz zamaný ya da sýnýrsýz sevgisi yok ki bana istediðimi versin. O zaman yapýlmasý en makbul hareket içimdeki bu ateþe soðuk sular döküp yoluna devam etmek deðil midir? Ama devam edemiyorum. Ne garip ki su diye döktüklerim ateþin bir parçasý oluyor hatta çoðu zaman alevleri daha bir yükseltiyor. Galiba yeni yeni hayatý öðrendiðim için içimdeki erozyonu engelleyecek ormanlar teþkil edemedim. Ve tutunacak bir dala ihtiyacým var. Keþke uzandýðým dal bu þefi benden esirgemese.. Hayatýma kattýðým yeniliklerin beni eskinin dipsiz kuyularýna döndürmesini istemiyorum. Tek istediðim sadece huzur içinde yaþamak ya da bunu baþaramayacaksam, ÖLMEK! Biliyorum ölüm istenmez. Zaten benimde öncelikli isteðim olmadý hiçbir zaman. Ama yine de bazen hayatýmýn altüst oluþu ya da gidiþatýnýn verdiði memnuniyetsizlikten sen de ölümü istemedin mi? Ya da bu dünyanýn en þizofreni ben miyim? Ara sýra her þeyi olduðu gibi býrakýp kapýyorum gözlerimi. Beynim sihirli bir melodi çalýyor ve kendi kurguladýðým has daireme dönüyorum. Orada insanlarýn sadece mutlu hallerine yer veriyorum. Gerçek dünyada mutsuzluklarý yeterince gördüðüm için daha fazlasýna ihtiyaç yok. Ýnsanlar mutlu olsunlar istiyorum hayalimdeki cennette.. ama mesela benim mutluluðum baþkasýna ýzdýrap veriyor. Beceremediðimi fark edip Rabbimin bizlere hazýrladýðý cenneti merak ediyorum. Öyle ya ben þu insanýn daraltýlmýþ aklýyla neyi ne kadar ayýrt edebilirim ki.. Geçenlerde yüreðimde mühim bir yer iþgal eden biri neyim olduðunu sordu. Oysa ben gözlerimdeki ýztýrabý onun okuyabilmesini ne çok isterdim. Hayatýna müdahale etmeye veya karmakarýþýk dünyasýndan bana ayýrdýðýndan daha fazlasýný beklemeye hakkým olmadýðý halde.. ben sadece onunu gözlerime bakýp "benim için deðerlisin" demesini istiyordum. O an beni tüm isyanlardan sýyýracak, bu dertlerden kurtaracak þey buydu.. elimi tutup , yüreðimdeki tüm sýkýntýlarý alsa uzaklara götürseydi.. hiçbir þey yapmadý diyemem. Çok þey yaptý hemde. O an daha fazlasýný yapamazdý maddi anlamda. Ama yüreðimin sesini duymadýktan sonra bunlarýn benim için anlamý var mý ki? Þu toyluðumun beni ne hallere düþürdüðünün farkýndasýn deðil mi? Tekrar kabuðuma çekilmek 4-5 yýl önceki tek düze hayatýma dönmek mümkün olsaydý galiba bunu yapardým. Yapmamam gerektiðini bildiðim halde.. hala hatadayým, deðil mi? Artýk susmak ve susturmak gerekirse yüreðimi, bu hayatýn ne virgülü bana ait ne de noktasý. Ben sadece gördüklerime þaþýyorum. Ýþte bu kadar. Vel hasýlý kelam yaþayabilene ne mutlu!!
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Hatice Demir, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |