Beyaz bulutlar yerlerini gri bulutlara býraktýklarýnda, akþamýn alacasý çökerken aðaçlarýn kuru dallarýna, dalgalar köpürerek kumsalý dövmeye baþladýðýnda, uzaklara dalýyordu gözleri. Kýstý iyice gözlerini sanki daha iyi görebilecekti göremediði uzaklarýný. Birisinin hayalini görmekti amacý. Akþamýn sihrine gizlenmiþ birisi. Görecekti de.

Kulaklarýna gelen denizin sesi, sessizliðin sesiydi iþte. Her geçen dakika daha bir þiddetle kumsala çarpýyordu. Kokusunu içine çekti denizinin kendinden geçerek. Gözlerini kapatýp hayalinin kokusunu çekti aslýnda burnuna. Esen rüzgar ürperti verdi birden tenine. Bir sarýlýþý arzuladý birden gözlerini açýp. Ufka baktý, umutla. Olur muydu acaba?

Burasý denizinin içinde hissettiði yerlerdendi. Severdi burasýný. Denizi, elini uzatýp tutabileceði bir durumdaydý. Çýkartýr ayakkabýlarýný girerdi denizinin içine, eteklerinin ýslanmasýna aldýrmadan.

Burasý hem güneþi batýrdýðý hem dolunayý gördüðü yerdi. Bir taraftan daðlarýn karanlýðýna, ihtiþamý diðer taraftan denizinin laciverdine, siyahlýðý karýþýrdý.

Burada anlamýþtý yaþamýn ille de yürünecek bir yol olduðunu. Dönmek yoktu yaþam denen bu yoldan. Mola vermek, dinlenmekte yoktu. Ýlle yürünecekti. Yüründükçe acýtan bir yol... Acýttýkça yürünen, yüründükçe acýtan bir yol.

Burasýydý iþte güneþin gözüne bakarken dolunayla konuþtuðu sahil. Kimseler görmeden gözyaþlarýný denize karýþtýrdýðý yerdi. Ayaklarýna çakýl taþlarýnýn batýp kanattýðý yerdi. En büyük hayal kýrýklýðýný sindirirken ona þahitlik yapan yerdi burasý.

Burasý “gelmedin, gelmedin” diye þarkýsýný söyleyip denize bakýþlarýný býraktýðý yerdi. Burasý burasýydý iþte. Burnunu çekerek hasretinden titrediði yerdi. Burasýydý iþte. Belki de gerçekleri kavradýðý yer. Burasýydý...

Bir istiridye kabuðu buldu kumsalda bakarken uzaklarýna. “Umut gibi” deyiverdi farkýnda olmadan fýsýltýyla. Diðer yarýsýný kaybetmemiþ yosunlu, bej renkli, henüz denizden çýkmýþ, açýk bir istiridye! Umut koydu bu istiridyenin adýný, çünkü daha önce bulduðu istiridyeden farklýydý bu. Dokunmadý hiç içindeki kumlara, üzerindeki yosunlara, öylece sardý mendiline, kýrýlmasýndan endiþelenerek. Umut idi adý. Umut olmalýydý. Umut kalmalýydý. Umut!

Dalgalarýn sesini dinledi. Hýþýrtýsýný dinledi. Hýrçýnlýðýný dinledi. Laciverdin siyaha dönüþmesini izledi sonra. Dalgalarýn köpürmesinde sevgisini gördü. Hasretlendi. Hüzünlendi. Ama aðlamadý, aðlayamadý. Gülümsedi. Sadece gülümsedi.

Kýsa ama uzun zamanýný hasretiyle doldurdu. Hasretine sarýldý. Sevdi yine. Her zaman olduðu gibi sevdi. Sevgisini, denizini sevdi. Ve gülümsedi.

Akþamýn alacasýnda sahil... Burasýydý iþte!

13 mart 05
Pazar