Sýnýrsýz sevgiler kaynar özümden,
Sevda türküleri gönül sazýmdan,
Dökülüken ben de onun yüzünden,
Sonsuz hüzünlere dalar, giderim...

Biz dünyaya niçin geldik..?
Sen meyhaneci, ben de kýdemli müþterisi olmak için mi?
Gönlüm Agora Meyhanesi. Bu meyhanenin hem sahibi, hem de barmeni sensin. Gönül bardaðýma sevda þarabýný çiçek gözlerinle doldurursun.Ben içerim durmadan. Ýçtiðim her bardak kýrýlýr. Sense yeniden doldurursun.
Gönlümün kýrýklarýndan sýzan sevgiler, kalemimin ucundan kâðýtlara dökülür. Þiir olur, roman olur, beste olur... Okuyan baþka gönülleri de ýslatýr.
Her seferinde ellerim uzanýr sana.
-Bir bardak, bir bardak daha ver, ne olur?
Bir anda görünmez olursun. Hayal olduðunu, uzaklarda kaldýðýný, beni sonsuz hüzünlere saldýðýný anlarým.
Bir þarký dökülü dudaklarýmdan.

''Bakýþý çaðýrýr beni uzaktan,
Varýnca çatýlýr, kaþlar nedendir?
Bir yandan hoþlanýr azarlamaktan,
Bir yandan gözünde yaþlar nedendir?...''

Ýþte o anda dünyam kararýr. Kendimi alkole veririm. Beni belki bu alemden uzaklara, sana yakýn bir yerlere götürür diye...
Ýçtiðimi görenler bana yakýþtýrmaz. Bilmem ki, onlara ne?
Kafayý bozan, sevda ve özlem denizinde yüzen, gurbet yollarýnda aðlayýp, gezen benim. Ben doldurur, ben içerim, onlara ne?
Ateþten ýrmaklarýn içinde koþar, Ömer Hayyam'ýn rübailerinde yaþarým.
Kýzgýn çöllerden eserek gelen toz bulutlarýnda, çamur yaðmurunda, Leyla'nýn gözlerinden, kirpiklerinden zerreler olduðunu bilirim. Leyla o zerrelerden bakar bana. Gülümseyerek...
Seni sorarým, Leyla'nýn tozlarýna.
Gönlüm sevda yollarýnda seferde, çare yok, düþtüðüm derde. Seni ararým her yerde.
Bulamam.
Çýlgýnlar gibi arar, çýlgýnca özlerim seni.
Özlemin öldürecek beni.
Canýma kastetmiþ gibisin.
Söyle.
Neredesin sen?

Mehmet Nacar
(Neredesin Sen'den)