Ýnþaat yeni kurulurken sokaða
ayrýldýðýmýz yerde sana rastladým…

Kesiþen bir þey vardý aramýzda
Cereyan çarpmýþ vaziyetteyken
Gözle görülmeyen bir þey vardý
Yýllar yýlý ismini unutmuþken

Bir anda tüm dünya duruyordu
Senle birdik sadece güneþ görüyordu
Dilimizin ucunda dönüyor,dönüyor
Söylemek istiyoruz gözlerimiz kaçýyordu

Ellerimiz sözlerimiz saçlarýmýz uzuyordu
Erteliyorduk istemiyorduk galiba nedensiz
Kadere boyun eðiyorduk razý kalýyorduk
Günler uzuyordu ve bizi baþkalarý seviyordu

Ýnþaat bitti
Koca beþ sene geçti
Elinde anahtarýn evine doðru
Her zaman ki gibi önüne bakarak giderken
Hey ! Ýzleriniz kaldý bende onlarý siler misiniz? Diyecekken…
Ayrýldýðýmýz yere asfalt dökülüyor bu kez

Oturduðun ev ise aþkýmýza tanýk olan inþaattan emanet…