Adam, bahar havasýna benzeyen bu kýþ havasýnýn çekiciliðine kapýlýp, her gün gittiði kafeye biraz daha az giyinerek gitmiþti. Doðru da yapmýþtý. Zira hava oldukça güzeldi. Yolda, kimseye rastlamamak ve anlamsýz muhabbetler yapmamak için hýzlý adýmlarla yürümüþ ve susamýþtý. Kafenin garsonuna seslenip bir kola istedi.
Garson, baþka müþteri olmadýðý için hemen getirdi kolayý... Sürekli gelen bir müþteriydi bu adam... Belki de bir bað kurmak için adamýn yüzüne baktý ama karþýlýk bulamayýnca arkasýný dönüp gitti. Kolasýný yudumlayan adamýn gözleri, sanki boþluða sabitlenmiþ gibiydi. Derin düþüncelere dalmýþtý.
Dalan bir þey daha vardý. Kanatlý bir böcek, kolanýn içine dalmýþtý. Bu tuhaf þekerli sývý, onun mezarý olacaktý. Garip adam koladan bir yudum daha almak için hamle yaptýðýnda, anlamsýzca çýrpýnan böceði gördü.

BÖCEK KOLAYA KAÇMIÞTI. AYNI ONUN GÝBÝ...
VE ÝKÝSÝDE KOLAYA KAÇMANIN FATURASINI HAYATLARIYLA ÖDEDÝLER...