Gün yine tükendi
Kararsýz duygular var geleceðe dair.
Gecelerce aðlamanýn,
Anlatamamanýn,
Korkmanýn tanýmý yok bende.
Satýlýrken bir fahiþe gibi duygularým
Yaþamýn manasýz olduðunu öðrendim.
Ne yazýk ki insanýz !
Acze düþüp aldanýþýmýz var.
Sonunda aðlamaya verdim gözlerimi
Sattým bildiðim tüm kelimeleri
Gecenin kuytuluðuna atýp seni
Ismarlama þiirler yazýyorum

Bir veda havasý
Yaðmaya hazýr kara bulutlar.
Sabýrsýz söylenen bir söz
Pusulasý bozuk bir düzen senden kalan.
Söylenip de yapýlmayan onca þey
Rengini kaybetmiþ doðruluk
Tartýsý kýrýlmýþ bu koca çýnarýn
Ve bunlarýn arasýnda kalan ben
Gecenin en ýssýz kucaðýnda
Emzirilmeyi bekleyen çocuklar gibi
Bir çýkýþ yolu arýyorum
Bu çýkmaz sokakta .
Firari duygularýndan belli
Çaresiz terk ediyorsun beni
Ben mi ?
Kahrettim her þeye
Yalnýz ayrýlanlar için
Ismarlama þiirler yazýyorum.

Oysa ben beni arýyordum.
Beni sen sanýp
Sana kanýyordum
Yanýldýðýmý anladýðýmda
Aðlayamadým...
Aðlatamadým..
Sabýr halat oldu,
Çile kiriþ
Astým kendimi yokluða...
Baþka çýkýþý yoktu.
Geç anladým
Bu uzun yolun bir sonu olduðunu
Ayaðýma batan dikenleri geç fark ettim.
Kefenim mi ?
Topraða gömmediler beni
Geceler sardý bu teni.
Uçmaya çalýþan þu kuþ
Çaresizliðin örneði.
Soðuk gecelerin eþliðinde
Ismarlama þiirler yazýyorum

Fatih Kuyucu