O unutulmayan tatlý öpücüðün ardýndan sekiz ay geçmiþti. Bu küçücük zaman dilimine bir ömür sýðdýrmýþlardý. En büyülü geçen günleri Ýstanbul?daki o hayal gibi geçen günleriydi.
    Ýstanbul Boðazý?nýn kokusu geldi birden burnuna. Kaçarcasýna gitmiþlerdi Ýstanbul?a ve yanlarýnda kafa dengi iki arkadaþlarý daha vardý. O rahatsýz tren yolculuðu bile güzel gelmiþti o zamanlar. Ýstanbul2a oldukça zengin bir arkadaþlarýnýn daveti üzerine gitmiþler ve ternden iner inmez boðaza nazýr bir eve sahip , kendilerinden yaþça büyük olan arkadaþlarý Eþref?in evine lüks bir jipin içinde çýlgýnlar gibi uçarak gitmiþlerdi. Akþamýn planý hemen yapýlmýþtý. O akþam Ýstanbul?un altýný üstüne getirmeye kararlýlardý.
Bunlarý düþünürken gözleri Ýstanbul?dan o muhteþem gece öncesi aldýðý beyaz ayakkabýlarýna iliþti. Ne kadar da büyük bir neþeyle almýþtý onlarý cebindeki son parayla.
    Eþref o akþam onlara ellerini ceplerine sokma fýrsatý vermemiþti. Sabahlara kadar delicesine eðlenmiþlerdi. Hele o romantik danslarýný unutabilir miydi hiç... Beraber dans ederlerken dünyanýn en muhteþem cümleleriymiþ gibi gelmiþti Neco?nun kulaðýna fýsýldadýðý sevgi dolu cümleler. Pahalý bir barda eðleniyor olamalarýndan dolayý herþeyin fiyatý da ona göre ayarlanmýþtý elbette. Neco belki de hayatýnýn en pahalý gülünü almýþtý ona ve eve dönerken arabada söylediði sözlerle o gülün manevi deðerini de arttýrmýþtý. Çünkü Neco?nun gül aldýðý ilk kýz olarak tarihe geçmiþti o gece...
    Bu düþünce yüzünde hafif bir tebessüme neden oldu ve gözleri o akþam Neco?dan aldýðý gülü aradý odanýn içinde hemen. Kitaplýðýnýn rafýndaki kurumuþ güle uzun uzun baktý. O geceden kaa elindeki tek hatýraydý o gül.
    Bir elinde gül ve bir elinde canýndan çok sevdiði Neco ile sabaha karþý o boðaza nazýr muhteþem eve geri dönmüþlerdi. Evet ev belki çok lüks olabilirdi ama henüz Eþref eve yeni taþýndýðý için yatacak bir yatak bulmak zordu. Salonda bir kanepe, b,r televizyon ve üç yer mindrinden baþka eþya yoktu. Tabi ev kalabalýk olduðundan nasýl yatalým telaþý baþlamýþtý.
    Aklýna o üç tane yer minderi geldi hemen. Nasýl da becermiþlerdi o üç küçük mindere sýðabilmeyi. Kendini gülümserken buldu. Yanýndaki ýslak selpaklarla ne kadar da uyumsuzdu suratýndaki bu ifade. Biraz olsun gülümseyebilmek için hep geçmiþte mi kalacaktý. Artýk geçmiþi düþünmeyi býrakmalýydý. Ama olmuyordu iþte... Anýlarý bir bir sýralanýyordu ona inat.
    17 Aðustos deprem kadar þiddetli bir iz býrakmýþtý hayatýnda. Doðum gününden önceki gece kendinden geçmiþ bir þekilde nasýl bulaþýk yýkadýðý geldi aklýna. O kadar kaptýrmýþtý ki kendini bulaþýða Neco?nun geliþini duymamýþtý bile. Neco birden ellerinden tutup salona sürüklemiþti onu ve çekmeceden kalp þeklinde bir kutu çýkarmýþtý. Kutuyu açtýðýnda duyduðu heyecaný hala hissedebiliyordu. Ama o akþamdaki gibi sevinç deðil büyük bir hüzün veriyordu þu anda. Duyduðu bu hüzün öyle güçlüydü ki Neco?nun aldýðý yüzüðü artýk takamaz hale gelmiþti. Ne hayaller kurmuþtu habuki. Sýradan siyah taþlý bir yüzüktü ama o gece ona evlilik teklifi yapýlýyormuþ hissine kapýlmýþtý.
    Ertesi gün ise Neco?nun süprizleri bitmemiþti. Arkadaþlarýný toplayýp yine eðlenmeye götürmüþtü onu. O soðuk gecede diþleri takýrdarken salýncakta uzun uzun sohbet ettiklerini hiç unutamýyordu. Ne olursa olsun yanýnda olacaðýný, peþini býrakmayacaðýný söylemiþti Neco...
    Þimdi ise bu söz çok anlamsýz kalýyordu. Neydi bu hle gelmelerine sebep, nerede hata yapmýþtý hiç anlayamýyordu. Uyumak ve bir daha hiç uyanmamak istiyordu. Pencerenin kenarýnda düþüncelere dalalý saatler olmuþtu belki de... Midesi acýktýðýna dair sinyaller verse de hiç umursamýyordu. Umursamýyordu çünkü umursanmýyordu...
    Aslýnda Neco?nun sevgisini hala hissedebiliyordu. Peki ozaman bu ayrýlýk kararý da neyin nesiydi? Belki de hislerinde yanýlýyordu. Belki de çok bunalmýþtý Neco?yu beklentileriyle. Ama sevgi karþýlýklý fedakarlýk gerektirmez miydi? Döndü aynaya baktý. Eskiden ýþýl ýþýl parlayan gözlerinin yerini kýrk yaþýný geçmiþ ve yorgun bir kadýnýn gözleri almýþtý sanki. Yüreðindeki bütün ýþýðý kaybetmiþ gibi hissediyordu kendini. Karanlýðýn ortasýnda kalmýþtý, yapayalnýz. Ne hissedeceðini, ne yapacaðýný, ne düþüneceðini bilemez haldeydi. Dayanamýyordu içinde yükselen bu acýya. Gözyaþlarý yanaklarýný yakýyordu artýk.
    Geçmiþte yaþadýðý o güzel günleri geri sarýp sarýp tekrar yaþamak istiyordu. Ama güçlü olamalýydý. Þu anda herþey çok anlamsýz gibi görünse de bu hep böyle devam edecek deðildi herhalde. Yani öyle umuyordu.
    Neco?nun yaklaþan doðum günü geldi aklýna. Onun doðum gününü kutlayabilecek kadar bile sürmemiþti iliþkileri. Þimdi tamamlayamadýðý ve tamamlamak istediði bir tek þey vardý o da doðum gününde ona çok sevdiði o montu alabilmek. Kendi doðum gününde Neco ile çok mutlu etmiþti. Ne olursa olsun Neco ile çok mutlu günler geçirmiþlerdi. En azýndan bu mutlu günlerin anýsýna onu doðum gününde mutlu etöeliydi. Zaten ayrýldýklarýndan beri Neco?nun da iyi olduðu söylenemezdi. Kendini iyice gece hayatýna vermiþti. Sabahtan akþama kadar uyuyor, akþam arkadaþlarýyla geç saatlere kadar içiyordu. Bir ara sorunlardan uzaklaþmak adýna Ýstanbul?a da gitmiþti hatta. Çok fazla düþünmüþtü yine, artýk yatmalýydý.  Yarýn yapacak çok iþi vardý ne de olsa...
     Kafasýný yastýða koydu uyuyabilmek adýna. Yastýk her zamanki gibi nemliydi. Her gece düzenli olarak aðladýðýný farketti. Bu durumdan bir an önce kurtulmalýydý ve güçlü olmak için kendine söz vermeye çalýþýrken uyuyakaldý...