Bilemedim…
Yaþadýðým her yeni günün bana neler getireceðini bilemedim ve bilemezdim. Bir gün sana böylesi tutkun olacaðýmý, dünyayla, gerçeklerle, en sevdiklerimle karþý karþýya gelmek pahasýna sensiz yaþayamayacaðýmý düþüneceðimi bilemedim. En çok burada yanýldým, boþa çýktý hayallerimi üzerine kurduðum bütün denklemler…

Sen her þeye meydan okurcasýna bakarken dünyaya, gözlerinde gördüðüm o ýþýltýnýn AÞK olduðunu bilemedim. Var oluþuna duyduðun bir aþk. Yaþama sýkýca tutunmanýn aþký ve kadere delice inanmýþlýðýn huzurla bileþmiþ noktalama iþaretleri.

Göremedim…
Senden baþka kimsenin gözlerinde dürüstlüðün alevini göremedim ve göremezdim. Sende öyle bir þey vardý ki, bulmak için arkeologlar gibi canla baþla yüreðini kazýdýðým, en derinlerde aradýðým halde bulamadýðým. Yalandan uzaklýktý, sonradan anladým. Anladýðýmla da kaldým…

Kýsacýk bir paragraftan dünyaya taþacak kadar özel olmana ithafen yazýyorum bu satýrlarýmý. Sen bir yudum suydun, kurumuþ ve kökleþmiþ duygularýma süzüldün o akþamda. Ve güçlü, gür dallý, yeþil yapraklý, dev bir çýnara döndürdün beni… Ýnsaný deli eden mükemmeliðine ithafen yazýyorum bu satýrlarýmý. Sana hiçbir zaman gönderilemeyecek bir mektup daha bu yazdýðým. Belki en kýsasý ama en anlamlýsý… Yaþamýmýn sýrrý sensin ve bana sahip olduðum bütün bu umutlarý verensin. Ne olursa olsun kal… Gitmemecesine kal, býrakmamacasýna tut ellerinde görmeye doyamadýðým kýrmýzý deniz yýldýzlarýný… Yine görüþürüz deðil mi hiçbir zaman haberdar olamayacaðýn mektuplarýmdan birinde? Tek bildiðim, bu en kýsasý ve en anlamlýsý… En çok seni anlataný. Ýþte hepsi sadece, sana ithafen…