Vals müziði eþliðinde dakikalarýn dansý. Þizofrenik yok oluþlarýn mutsuz kulak çýnlamalarý. Kronikleþmiþ özlemelerim ve özlemin… Bu gece BEN’im, bir med-cezirin ta kendisiyim. Yedi tepeli koca þehrin efsanesi olduðumuz yaz günlerinden kalma gibiyim. Bütün gece boðulmadým oysa þarap þiþelerinin içinde. Sendendir baþýmýn dünyaya eþlik edercesine dönüp duruþu. Son dansýmýzdan bu yana kalakalmýþ kokun, hücrelerime sinmiþ. Sen, hayatýmda bir kördüðüm. Bir modern çað efsanesiyiz, bir mitolojik kral ve kraliçeyiz Kaf Daðý ardýndaki ülkelerden birinde.

Bu gece BEN’im, gökyüzünün ta kendisiyim. Seni özlemenin gece on birindeyim. Akut hasretin nefes alýþlarýmda ciðerlerime batan. Gönül gözümün feri, hecelerimin sesi. Korkularýndayým seni kaybetmelerin. Dayanýlmaz hüzünlerindeyim elini elimde hissedememelerin. Sýfatsýz yalnýzlýðým, var olasý bir þarkýnýn nakaratý. Bu gece SEN’im, seni sevmenin ta kendisiyim.

Penceremden içeri süzülen ýþýk dolu sesin, hüzmeleri güzelim parlak gözlerinin. Dosta muhtaç akþamlarýn siyah-beyaz örtülü yemek masalarý. Ve yok nice vakittir çaldýðýmýz kapýlarýn açýldýðý. Gitsek mi dersin? En uzaklara kaçýp gizlesek mi kendimizi? Yeni bir keþfediþler adasýna yelken mi açsak seninle? O meleklerin arp çaldýðý mitolojik adamýzýn kral ve kraliçesi olsak yani… Bir deniz kokusu doldursa her sabah gözlerimizi açtýðýmýz odanýn içini. Ellerinde kumruya dönüþen bir bordo karanfil. Ellerin mi dedim? Resmini çizmeli ellerinin. Bomboþ, tertemiz bir beyaz sayfaya yakýþýr gölgesi ellerinin.

Son dansýmýzýn þarkýsý çalýyor, yine yoksun…
Oysa bu gece BEN’im, tedavisiz bir yaralanmanýn ta kendisiyim. Kelimelere olan doðurganlýðýmdan yanýnda susuþum. Ve konuþamayýþým yanýnda, anlatmak isteyiþimden içimde sana dair ne varsa kaðýdýmla kalemimle baþ baþa kaldýðýmda… Depresif korkularýsýn kaybetmek istemeyiþlerimin. Sarýl bana gönül güneþinin sýcaklýðý gibi, ve dalgalansýn nefesin saçlarýmda. Kuþlar uçsun gözlerimden gözlerine, nem olsun sözcüklerimden dudaklarýna akan her harf. Bu gece BEN’im, seni anlatamayan anlamsýz sözcüklerin ta kendisiyim. Ve SEN’im, güzelliklere açýlan anahtarý paspasýn altýnda bir kapýnýn ta kendisiyim…

Özledim…
Seni sevdim…

Bu gece BÝZ’im, ayrýlýðý hak etmeyen bir aþkýn ta kendisiyim. Bir susuþ çýðlýk olsun gecenin içinde. Kýrmýzý hayallerin gece yarýsýna dakikalar var. Ýlk kez BEN’im, SEN’im, BÝZ’im… Ýçerimde yarýna doðru büyüyen bir umudun ta kendisiyim. Ta kendimim…