Baþýmý ilk defa ne zaman suyun altýna soktuðumu hatýrlamýyorum. Týpký okumayý nasýl söktüðümü hatýrlamadýðým gibi. Sanki bunlarý bilerek dünyaya gelmiþ gibiyim Ama bildiðim bir þey varsa o da denizin ve kitaplarýn bana hayatýn en mutlu anlarýný sunduðudur.

Hatýrlayabildiðim en uzak hatýra ufacýk ciðerlerime doldurabildiðim en kocaman nefesle balýklarý koþturmaya çalýþmamdýr. Dudaklarý mosmor, parmaklarý buruþ buruþ olana kadar inatla sudan çýkmayý reddeden bir deniz kýzýydým. Annem derdi ki “Yakýnda kuyruðunda çýkacak, balýklarla birlikte yaþayacaksýn”

Daha okula yeni baþlamýþtým galiba, ilk palet ve deniz gözlüðüm alýndýðýnda. Bir deniz kýzýna alýnacak en uygun hediyeyi bilivermiþti Babam. Her yere onlarý yanýmda taþýma arzum yüzünden boyumun yarýsýna kadar gelen çantayý yüklenip plaja mý , kayalara mý nereye gidersek gidelim bu aðýr yükü sesimi çýkarmadan peþimde sürüklerdim.Çünkü bilirdim ki sonunda büyük ödül beni bekliyor; Sonsuz sualtý dünyasý…

Denizle uzak yakýn ilgisi olan herkesi çok severdim. Balýkçýlar, gemi kaptanlarý, denizciler, dalgýçlar –ki bu noktada her hafta aðzým açýk izlediðim Kaptan Cousteau ‘yu unutmamak lazým- en sevdiklerimdi. Ama sadece denizi sevenleri ve hatta adý denizi çaðrýþtýranlarý bile tanýmadan sevebilirdim. Bu yýllarca hiç deðiþmedi

Yirmili yaþlarýmýn ve ayný zamanda çalýþma hayatýmýn baþlarýnda tanýþtým Deniz’le. Daha adýný duyduðumda emindim çok iyi dost olacaðýmýzdan.Benden birkaç ay sonra girmiþti iþe. Hatýrlýyorum, minicik bir odam vardý iþyerinde. Patronum odama getirip tanýþtýrdýðýnda bizi, karþýlýklý gülümseyiþimizle aydýnlandý oda. Daha ilk ayýn sonunda haklý çýktýðýmý anlamýþtým.Her yemek molasýnda uzun sohbetler eder olmuþtuk. O yalnýz adýyla deðil tüm ruhuyla Deniz’di. Benim tutkumu öðrenince hiç scuba yapýp yapmadýðýmý sormuþtu. “Hayýr” diyince öyle þaþýrmýþtý ki “Yani sualtýný bu kadar seviyorsun ama orada daha uzun süre kalabilecekken kýsa nefeslerle idare ediyorsun, öyle mi ? “ demiþti.Ertesi gün, sualtýnda çektiði fotoðraflarý getirmiþti bana.Hepsi inanýlmaz güzellikteydi. “Yakýnda” demiþti “bröveni alacaksýn ve ikimizin resimleri olacak bu albümde”




Baharla beraber ben dalýþ kursuna yazýlmýþtým bile. Deniz de benimle beraber geliyor ve kurs çýkýþý eve kadar uzun sohbetlerle zamanýn nasýl geçtiðini anlamýyorduk. Teorik kursumuz tam üç hafta sürecek, ardýndan da iki hafta sonu Saros’da dalýþ yapýlacaktý. Sonrasýnda brövelerimizi almýþ olacaktýk.Teoride öðrendiklerimizi uygulamada baþarýlý olursak tabii. Bu eðitim programýna göre donanýmlarý tek baþýmýza hazýrlayýp, kuþanmamýz, dalýþ amirinin talimatýyla gerekli iþaretleri de kullanarak dalýþa geçmemiz, su altýnda olabilecek her sorun için aldýðýmýz bilgileri tek tek uygulamamýz gerekliydi. ( Hava biterse ne yaparsýn, gözlük kýrýlýrsa veya gözlere basýnç uygularsa ne olur, vurgundan ve azot narkozundan nasýl kaçýnýrsýn ? )

Dalýþ eðitimi öncesi Deniz’in annesi bizi bizi Avþa’daki evlerine davet etmiþti. Hiç görmemiþtim bu adayý ve sevinçle kabul etmiþtim daveti.Çantama demirbaþ gözlük ve paletimi ve tabi mayolarýmý koyduðum gibi vapurda almýþtýk soluðu.Çok þirin bir evleri vardý.Duvarlarý deniz kabuklarý ve yine denizden çýkmýþ bir sürü obje ile süslü odasýný bana verdi Deniz.Hemen üstümüzü deðiþip sahile koþtuk tabii.

Evet, insanlarýn pek çok tutkusu olabilir, yapmaktan haz aldýklarý çok þey olabilir. Ama en güzeli tutkuyu paylaþmaktýr.Yaþanan en keyifli an bile paylaþýlmazsa çoðaltýlamaz. Halbuki paylaþýlan þey çoðalýr, anlam kazanýr ve asla unutulmaz. Þimdi bile gözleri kapadýðýmda kendimi orada hissedebiliyorum. Henüz baharýn son günlerinin serinliðini taþýyan pýrýl pýrýl deniz, çok sevdiðim kayalýk bir sahil, bizi görür görmez tabana kuvvet kaçan kocaman vatos, hayatýmda ilk kez canlý olarak gördüðüm denizatý ve hissettiðim muhteþem mutluluk duygusu… Sonrasýnda gece evin ilerisindeki tahta iskelede, ayýþýðýnda, gitar ve þiir keyfi…



Dön, dönebilirsen Ýstanbul’un kaosuna … Neyse ki bir hafta sonra Saros’a gidiyorduk. O hafta iþ günleri heyecanla geçti bizim için. Cuma gecesi kiraladýðýmýz minibüse yükleyip eþyalarý çýkarken yola, artýk heyecan son safhadaydý. Yüklemek dersem, öyle böyle deðildi dalýþ malzemeleri… Her dalýcý baþýna iki tüp (15-18 kg) dalýþ ceketleri (bc) , dalýþ elbiseleri, paletler, gözlükler, bir gitar vs… Yani biz kursiyerlere zor yer var arabanýn içinde. Bu kadar eziyet neden çekilir, birazdan anlatacaðým :

Saros’da ilk dalýþým tam anlamýyla fiyasko oldu. Suyun altýnda nefes almaya baþlar baþlamaz, kalbim deli gibi atmaya baþladý çünkü. Aslýnda tamamen sevinçten ve heyecandan kaynaklanan bu durum, sonuçta hipoksiye neden oldu bende. Deli gibi nefes alýp veriyor, bir türlü sakinleþemiyordum Hocamýz yukarý çýkardý beni, gözlerim Deniz’i arýyordu. Hemen anladý, yüzerek geldi yanýmýza. “Korkma “ dedi. “Yukarýdan seni izliyorum,sakin olmaya çalýþ” Varlýðý kendime güvenmemi saðlamýþtý, tekrar daldýk. Bu sefer gerekli tüm hareketleri tek tek yaparak ilk sýnavý baþarýyla atlattým. Bu ilk günün stresiyle pek bir þey anlayamamýþtým ama ertesi gün grupla yaptýðýmýz ikinci dalýþta iþin keyfine varmýþtým bile.

Sanki kocaman bir akvaryumda yüzen minik bir balýktým.Deniz de hemen yanýbaþýmdaydý, bana güven telkin eden gözleriyle… Baþýmýzýn üstünde yüzlerce baloncuk oluþuyordu, nefes alýp verdikçe. Kayalarýn etrafýnda dolanýyor, balýklarý gerçekten kovalýyor, kahkaha atýp su yutmamak için kendimi zor tutuyordum.Hocamýz saatini iþaret edip yukarýyý gösterdiðinde öyle üzülmüþtüm ki anlatamam.





Bröveyi aldýktan sonra, o yazýn birçok hafta sonunu Saros’da geçirdik.Her seferi bir öncekinden daha güzel geçen bu yolcuklardan bedenimiz yorgun ama zihnimiz pýrýl pýrýl ve dinlenmiþ olarak dönüyorduk. “ Çinliler ne der biliyor musun ? “ diyordu Deniz. “Dalmak ölümün de ötesinde bir abartý taþýrmýþ” Çok haklýydý. Hocamýz elimize bir torba ekmek vermiþti bir seferinde. Dalýþ apiko yapýlýyordu, yani 18-20 metreye direkt iniþ þeklinde. Teknenin demirine tutunarak ve dalýþ ceketindeki havayý boþaltarak yavaþ yavaþ inmiþtik. Aþaðýda birkaç balýk vardý. Hocamýz ekmek torbasýnýn aðzýný açýp bir parça ekmek çýkardý ve balýklara uzattý. En irilerinden bir tanesi ekmeði kapýp kaçtý. Aynýsýný yapmamýzý iþaret etti bize de.Ýnanýlmazdý ama kedi besler gibi balýk beslemeye baþlamýþtýk. Birazdan etrafýmýzý ufak bir sürü sarmýþtý bile. Ekmekleri bitirip dolaþmaya baþladýk. Güneþ yukarýdan ýþýklarýný yolluyor, denizin dibini mavinin tüm tonlarýna boyuyordu. Mutlak bir sessizlik vardý ben boþlukta asýlý kalmýþ gibiydim.Kanýmýn vücudumun her zerresine taþýdýðý azot ve oksijen karýþýmý ile sarhoþ olmuþtum. Yüzümde aptal bir sýrýtýþla aþaðý , daha aþaðý gitmek istiyordum.

Hayatýmda daha mutlu olduðum bir an yok diye düþünüyordum ki Deniz hýzla kolumdan yakalý beni.Yukarý doðru çekiliyordum. Halbuki beni býraksa ne kadar iyi olacaktý… Bunun aslýnda gerçek bir sarhoþluk olduðunu öðrendim yukarý çýkýnca. Benden daha hýzlý inen birinin aþaðýda gökdelenleri gördüðünü sanýp “Binalar üstüme geliyordu abi” dediðini ciddi bir yüz ifadesiyle , biraz da beni korkutmaya çalýþarak anlatmýþtý Hocamýz .Bense gülümseyerek dinlemiþtim. Her mutluluðun içinde biraz da tehlike ve acý gizli deðil miydi ? Bu hayatýn kendisi gibiydi…

Her dalýþ yüzlerce aný getirdi beraberinde. Ýlk gördüðüm camgöz karþýsýnda tüm sualtý dilini unutup abuk subuk hareketler yapýþým, Marmaris’te yaptýðýmýz bir maðara dalýþýnda, maðaranýn çýkýþýnda gördüðüm ve bir daha asla ayný tonu hiçbiryerde yakalayamadýðým mavilik, dalýþ sonrasý Deniz’in meþhur elma çaylarý ve her ne sebeple olursa olsun ayrý düþtüðümüz sevgili dost, Deniz… Bana açtýðý bu dünya hala onunla aramda bir kapý benim için. Yaþamým boyunca böyle kalacak. Ve o gece ayýþýðýnda , tahta bir iskelede yazýlan bir þiir asla unutulmayacak ;


Laciverdin daha derin uçurumlarýna düþtüðümüz an,
Seni daha çok sevdiðimi düþünebilirsin.
Çýlgýnlýðýn doruk noktasýyla buluþtuðunda,
Saçlarýndan yakalayýp seni en zorlu anýnda
Güneþe çýkaracaðýmý bilmelisin.

Böylesine inanarak,
O yumuþak, o hain, o güzelim
O uçuk aþýklar gibi sevdiðim
Akdeniz laciverdine,
Hissederken özgürlüðü benimle
Ve düþerken güneþ ýþýltýsýndan masmavi bir geceye
Yeþil yosun
Gri kaya
Bitmeyen uçurum
Derinliklerdeki siyah maðara
Kanýmdaki azot
Beynimdeki fosfor
Ve sarhoþluðun en kopuðuyla
Sonsuzluk

Ýnmelisin…