Ýstanbul’un 1. ligdeki “küçük” takýmý, yine Ýstanbul’un bir “büyük” takýmýyla lig maçýna çýkmýþtý.
“Büyük” takýmýn karþýsýna çýkan her “küçük” takým gibi bu oyuncular da maçý kaybedeceklerini biliyordu; bilmedikleri golün dakikasýydý.
xxx
Bu tip maçlarýn karakteristiði þudur; “küçük” takým maðlup olacaðýný bilir; bilir de, eðer “büyük” takýmýn golü gelmekte gecikirse, rakip takýmýn direnci artar, maç daha da zora girer… Gol gelirse, fark gelir.
“Büyük” Ýstanbul takýmý bir türlü gol atamýyordu.
Puanlarýn bölüþülmesine 5 dakika kala, “küçük” takýmýn ceza sahasýna dalan ünlü forvet, kendini yere attý.
Böyle bir pozisyonu gönülden dileyen hakem, bütün nefesiyle düdüðüne üfledi ve “coþkuyla” penaltý noktasýna koþtu.
Tam bu sýrada, kendini yere atan forvet, diþlerini gýcýrdatarak, yýkýlmýþ haldeki kaleciye þu cümleyi söyledi:
- Nasýl yedirdim?
Maç bu golle bitti…
xxx
Hakeme penaltýyý “yediren” forvet futbolcusunu akþam evinde bir sürpriz bekliyordu.
Evine gittiðinde eþi, kendisini tebrik etti, penaltýyý yaptýrdýðý için…
- Keþke atýþý da sen yapsaydýn, niye býraktýn o yamyama, dedi.
Futbolcu:
- Maçý ben aldým, dedi, boþver gerisini… Oðlum nerede?
- Hiç sorma, çok üzgün, odasýna kapandý, dedi eþi…
Baba, sebebini sormadan oðlunun odasýna koþtu. Çocuk yataðýnýn üstüne oturmuþ, baþýný kucaðýna gömmüþtü.
- Ne oldu oðlum, diye sordu.
Çocuk konuþmadý. Tekrar eþine koþtu futbolcu… Eþi, soruyu beklemeden izah etti:
- Hiç sorma, Türkçe hocasý kopya çekerken yakalamýþ!
xxx
Bildiniz!
Türkçe hocasý, özel bir kolejde görev yapan bir bayandý ve futbolcunun maçta aldattýðý hakemin eþiydi!