11 Þubat… Sekiz sularý… Ýzmir…

Vapurdayým, þehrim þaþkýn, alýþkýn deðil bu kadar soðuða…

Arsýz martýlar bile terk etmiþler, yapayalnýz kalmýþ biricik þehrim, bir baþýna…
Kaptan Amca diyorum: “Turuncu can simitleri neye yarar, martýlara atamadýktan sonra…”

“Var mý elini ince belime dolamak isteyen?” diye haykýrýyor Çaycý Amca’nýn tepsisindekiler… Sýrayla dokunuyor parmaklar kim bilir kaçýncý kez demlenmiþ kýzýl saçlý þeffaflýða…

Mavi soluklu þehrimin deniz kokan nefesi okþuyor ensemi, uzansam dalgalý saçlarýný öperim, öyle yakýnýz biz ikimiz…

Bu yüzden bir ben varým kapýlarýn dýþýnda… Titrek ellerimdeki sigaradan bir nefes ben alýyorum, bir nefes o…sömürüyoruz tütünü sýrayla…

Saçlarým kýrbaç gibi vuruyor yüzüme, ben kalkýp gitmiyorum oysa…

Ellerimiz titriyor, bu soðuktan…
“Ya içimizin titremesi?” diyorum…
“Baþka bir nedeni var, belli…”öyle diyor þehrim…

Bir sigara ve bir tane daha Karþýyaka’dan karþýya geçene dek eþlik ediyorum þehrimin yalnýzlýðýna…

Islak balýklar üþüyor þehrimin karnýnda… “Yüzgeçlerinize boncuk takmýþlýðým var, gelin de kaþkolumu sarayým boyunlarýnýza, siz üþümeyin, üzülürüm…” diyorum þehrimin isimsiz balýklarýna…

“Pencereden baðlanmaz dilek, kayan yýldýzýmýn kuyruðuna… Baksana kimsecikler kalmamýþ sokaklarda… Tekten yalnýzým, alýþkýn deðilim ne bu soðuða, ne de bu kadar yalnýzlýða, üþüyorum ben de…” diye fýsýldýyor þehrim kulaðýma…

“Dökme yüzünü inci gözlü þehrim, daðýt bulutlarýný, istersen aðla” diyorum ben de ona…

Þehrim aðlýyor doya doya….donuma kadar ýslanýyorum en az þehrimin karnýndaki balýklar kadar…