" Irak' ýn baþkenti Baðdat' ýn kuzeyinde bir
Türk kamyon þoförü silahlý kiþilerce pusuya
düþürülerek öldürüldü........."

Haberin devamýný okuyamýyorum. Niye güzel, sevindirici, mutlu edici bir haber yazmaz ki bu gazeteler? sabah sabah... Öldürüldü, kazada bilmem kaç kiþi hayatýný kaybetti, bir kapkaç kurbaný daha......
Hiç mi güzel bir þey olmaz bu memlekette, dünyada. Olduramaz mýyýz?
Evli miydi acaba adamcaðýz? Evliyse kaç çocuðu vardý ki? Nereliydi? Okuyor muydu çocuklarý? Belki de biri çok küçüktü daha. Söz vermiþti ona " sana oyuncak getireceðim dönerken", çocuðu ardýndan aðlamasýn diye. Ne yenirdi evlerinde, bir kap yemek belki de. Irak' ta ölen ilk Türk kamyon þoförü deðildi ki. Direksiyonu ölüme salladýðýnýn ihtimali vardýr elbet aklýnýn bir köþesinde. Gitmeseydi ya, niye canýný tehlikeye attý? Ýþsiz kalýrým diye mi korkmuþtu acaba? Ýþsizlik.... Tabii ya, iþsiz kalýrsa ne yedirecekti karýsýna, çoluk çocuðuna? Evin kirasý, faturalar.....
Irak' ta böyle öldürülen Türk þoförlerinin sayýsý 60' ý aþmýþ. Nasýl ya, nasýl yapabiliyorlar bunu? Hani nerede inanç, iman? Aaaaa, haklarýný yemeyeyim þimdi, canlý canlý yayýnlarken vuruyorlar ya Arapça dua okuyorlar ilk önce. Gözlerini baðla, ellerini baðla kurbanlýk koyun gibi " hadi ölüme gidiyorsun" ve canlý yayýnda tak tek kurþunla beyninden...... " Biz böyleyiz iþte, bizim imanýmýz bu, itikatýmýz bu, bizler bu kadar cani ruhluyuz acýmayýz, ibret-i alem için canlý yayýnda öldürürüz tek kurþunla, görün ki, görün iþte..."
Hiç tanýmadýðýn insanlar tarafýndan öldürülmek, kuzeyde... Irak' ýn baþkenti Baðdat' ýn kuzeyinde... Evine dönememek, söz verdiðin oyuncaðý götürememek çocuðuna, eþine- dostuna sarýlamamak bir kez daha... Hiç bir suçun yokken ekmek kavgasýnda, üstüne canýný vermek... Baðdat' ýn kuzeyinde ya da güneyinde, batýsýnda, doðusunda, tam ortasýnda..... Hayatýný býrakmak......

Neydi bu þimdi, ne demekti?
Ölmek mi, öldürülmek mi? Kuzeyde, Irak' ýn baþkenti Baðdat'ýn kuzeyinde.................