Düþünüyorum. . . Uzun bir süre bana ilham verecek 'peri'yi bekliyorum, sabýrla, inatla. . . Sahnede kelimelerle dans etmeye benzer yazmak. Nasýl ki ressam fýrçasýndan çýkan renklerin darbeleriyle tualine þekil verirse, bir müzisyen doðadaki sesleri birleþtirerek ortaya ahenkli bir týný çýkartýyorsa ortaya, bir heykeltraþ nasýl yontuyorsa taþý; yazar da kelimelerle oynar, onlarla dans eder. . . Çocukken yazar olmanýn okulu olduðunu düþünürdüm hep, bu konuda bana yol gösterecek veya neler yapmam gerektiði konusanda bana ön ayak olabilecek birileri olmadý hiç bir zaman. O yuzden, yazmanýn 'okuma' eylemi dýþýndý ayrý bir olgu olduðunu, yazmak için sadece okumanýn yeterli olmayacaðýný çok geç öðrendim. Küçükken bitirdiðim her romanýn sonrasýnda 'büyüyünce bende yazar olacaðým' derdim içimden. Bir kitap veya roman yazmak benim için ulaþýlmasý zor bir hayaldi o zamanlar.

Etkilendiði Yazarlar:
Cemil Meriç'in Jurnal'in ikinci cildinde Lamia Haným'a yazdýðý aþk mektuplarý etkilemiþtir beni en çok. Orhan Pamuk'un kafa karýþtýran romanlarý, Türk ve dünya klasikleri... Kafka'nýn böceði, Amin Maalouf'un tarihi romanlarý...