“Bu aþkýn hikayesi yazýlamaz aslýnda. Hikayeler giriþ, geliþme, sonuçtur çünkü. Bizim öykü þekerlendi. Giriþti, geliþti, çok geliþti, patladý. Sonunu bulamadý.”

Öylesine güzeldi ki bize geldiðinde... Bitliydi,korkaktý filan ama “Gel bana, sev beni” diyen gözleri vardý.Açýk pembe gözlüydü, mor dudaklýydý.
Ýlk karþýlaþmamýz hüzünlü olmuþtu. Doðanýn bize yüklediði görevler açýsýndan bakýldýðýnda, beni yemesi gerekirdi. Lakin kendisi fazlaca toydu. Bu sebepten olsa gerek, bana hemen aþýk oldu.
Onunla çok heyecanlý günler geçirdik. Sahip, O’nu diðer hasta kedilerin yanýna deðil de, benim kafesin altýna koymuþtu. Kafasýna konup gezdiðim, gagamla sýrtýný kaþýdýðým zamanlar, beraber yakalamaca oynadýðýmýz günler çoktan geride kaldý.
Aylar geçtikçe, güzel baþlayan þeylerin eninde sonunda kötüye gideceðine dair oluþmuþ yaygýn inanç bizi de etkisi altýna aldý. Hayýr, belki böyle olduðunu bilmeseydik iþler bozulmayacak, kendi mutluluðumuz içinde hoplaya zýplaya yaþayacaktýk ama bizi o halde görenlerin (Hele de o pis kedi yok mu, baþtan beri kýskandý beni) gözlerinde beliren “Nasýl olsa biter, hayvanlarýn cinsleri farklý, bu aþk böyle sürmez” ifadeleri bizi etkisi altýna almýþtý. Sudan sebeplerden çýktý hep tartýþmalarýmýz. Hepsinin temelindeyse ayný yalan düþünce vardý. Biz farklýydýk. Ya da deðildik. Þüphesi bile çok fenaydý. Yine de tek bildiðim, yüreðimizdeki sesin söylediði aþk þarkýsýnýn týnýsýnýn hiç deðiþmediðiydi. Birbirimizden son derece emindik.
Baþýmý tüylü baþýna yaslayýp güneþin batýþýný seyrettiðimiz bir gün bana “Öleceðim ben” dedi. “Diðerleri gibi hastayým ben de”
“Yazýk deðil mi ya” dedim. “Bu kadar çok sevenlere ölüm helal midir?”
“Ben ateistim” dedi, “Ya öyle mi pardon” dedim.
Ertesi sabah kafesimin tellerinden baþýmý çýkarýp ona bakýnca, onu kanepenin altýna saklanmaya çalýþýrken gördüm. Güneþ doðunca Sahip onu oradan bir gazeteye sararak çýkardý.
Keþke o gün bana bir hoþça kal deseydi de gerçekten öleceðini anlamýþ olsaydým. Belki o zaman benim inandýðým onunsa inanmadýðý yüce varlýða bize bir kýyak yapmasý için yalvarýrdým.
Peki þimdi ne olacaktý? Onu unutup elleri mi sevecektim yoksa onsuz olamayýp açýk kalan camdan uçup evimi terk mi edecektim?
Baþýný ben yazdým,
Sonunu siz düþleyin artýk...



Elsen ece