Ben böyle deðildim deniz gözlüm…Acýlara yelken açardým gece gün demeden.Pembe þafaklarda kýzýllýða aðýtlar yakacaðýmý deseler inanmaz,güler geçerdim.Oysa þimdi billur kadehlerde yudumladýðým hasret boðazýmda düðümleniyor.
     Ýri güller yetiþtirdiðim bahçelerde dikenler boy atmýþ…Dört bir tarafý aðuya banýlmýþ keskin diþli dikenler yolumun vuslat güzergâhýnda nöbete durmuþ.
     Ümitler Kaf daðýnýn ardýna çekilmiþ bir baþýna.Ýhtiyar aðaçlarýnkiler gibi kurumuþ yürek çýnarýmýn yapraklarý.Un ufak oluyorlar bir hafif dokunuþla.
     Gökyüzü coðrafyamda hicret çýrpýnýþlarý!...Bir göç telâþý ki sarmýþ dört bir yanýmý.Asumanýmda kalan son kuþlar da yolculuk arifesinde…      Gittikçe tipiye dönüþüyor kalbimin derinliklerindeki yalnýzlýk saðanaðý..     Katran karasý karlar yaðýyor sevgi hamuruyla yoðurduðum gizli dünyama.Gülün üstüne lâyýk mý bu karanlýk yaðmurlar?...Madem ki her zulmetin bir nuranî þafaðý var!....
     “El intizar eþeddü minen nar…”
     Bugüne nasipmiþ bu Arap darb-ý meseline vakýf olmak!...
     “Beklemek ateþten þiddetlidir!...”
     Bu biraz da beklenenin þahs-i manevisine baðlý bir hakikat!...
     Ýbrahim’i yakmayan ateþ beni kavuruyor tarûmar olmuþ gül bahçelerinde.Nemrut’la mücadele edemezken Nemrutlar dikiliyor muhabbet ülkesinin sultanýnýn karþýsýna.
     Gönül ülkesinin sýnýrlarý kalýn duvarlarla örülüyor.Mecnûn’u kürek cezasýna mahkûm ediyorlar amansýzca.Sabýr sarmaþýklarý kuþatýyor dört bir yaný.Asýrlýk bekleyiþ ummanda bir katre misali gittikçe büyüyor yürek devletinde.
     Yürek devletine hükümdar olmak yürek ister.Bedeli kurþun misali aðýr!...
     Düþlerime bile sansür koyuyor zifiri gecenin karanlýk mahlûklarý.Güneþin hiç ayak basmadýðý izbe ve kuytu dünyalarýn sahipleri, zincire vuruyor sevgiye banmýþ hecelerimi.Gönül dilimin sultaný olan sözcüklere ambargo koyuyorlar.
     Ben yine istasyonlarda elimde kýrmýzý gül,yüreðimde intizar!...Beklemek ama nereye kadar?
     Bir zamanlar vuslata yol alan lokomotifler,þimdi virane gönüllere hasret taþýyor.Ondan beridir ki kara tren diye nam salmýþlar dünyaya.
     Kara tren gecikir, belki hiç gelmez…Gelmez olsun yürek devletini hiçe sayan nefret katarlarý.
     Biz ki sevgi rýhtýmlarýnda masmavi denize nazýr, elimizde ferman,dizimizde derman sonsuza dek bekleriz.Uzasa da zaman bir asra bedel, bu yoldan dönmek yazmaz lügatimizde.Geçen her dakika büyür gözlerimizde…Uzayan zaman azýk olur sevgimize.
     Gece gündüze gebedir daim..Karanlýklardan doðar apaydýnlýk gündüzler..Sabrýn sonu selâmet…Sabýr hayra alâmet!...
     Her þey aslýna rücû eder bir gün!...
     Güneþ doðmak için batar.
     Sabýr sarmaþýklarý vuslata giden nurdan baðlardýr.
     Düþler rýhtýmýna demir atan hayal gemisinin sulara gömüleceðini sananlar yanýlýr elbet!...
     Karanlýklar silinir bir gün…Yýldýzlar selâma durur saf duygu erlerinin manevî huzurunda…Tablo tamamlanýr yavaþ yavaþ…Mehtap kurulur boylu boyunca asumanýn göbeðine…
     Kömürleþen hislerin üzerinden kalkar sis perdesi…Yazýlan deðil,yaþanan duygulardýr asil…Gönül kaleminden dökülür sevda güftesi…Nurlu þafaklardan yükselir bir aþk bestesi…
     Aydýnlýklar elbette karanlýklarý boðar,
     Düþlerin rýhtýmýnda beklediðin ay doðar.
      e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com