Kendine ait vazifeyi yaptýktan sonra neticesini Allah’tan beklemeye tevekkül,bunu yapana da mütevekkil diyoruz.Mütevekkil insan,sebeplere tevessül ettikten sonra sonucunu Allah’a býrakýr.Ondan gelene rýza gösterir.Kaderine razý olur.Hakka güvenir.Üzüntü ve endiþeden uzak olur.Kendisinde tam bir teslimiyet hâli görülür.
     Ýnsanoðlunun pek azý tevekkülü hakiki mânâda anlayabilmiþtir.Oysa iþ, “Tevekkeltü” (Ben tevekkül ettim) demekle olmuyor.Her þeyden evvel,iþin elimizden gelen kýsmýný hakkýyla ifa ettikten sonra tevekküle baþvurmalýyýz.Aþaðý yatýp da Allah’a tevekkül edilmez.Sebepleri göz ardý etmemeliyiz.Rabbimiz kullarýnýn rýzkýný sebeplere büründürerek veriyor.Merhum Mehmet Akif,tevekkülün gerçek manasýný idrak etmeyenlere bakýn nasýl çýkýþýyor:
     “Çalýþ dedikçe þeriat,çalýþmadan,durdun,
     Onun hesabýna bir çok hurafe uydurdun!
     Sonunda bir de TEVEKKÜL sokuþturup araya,
     Zavallý dini çevirdin onunla maskaraya!”
     Akif’in, portresini çizdiði insan tipi, tevekkülü hakkýyla anlamayanlardýr.Mütevekkiller elinden gelen bütün imkânlarý kullanarak,üzerine düþen görevi yerine getirir.Kendi gücünün yetmeyen kýsmýný Rabbine býrakýr.Meselâ bir öðrenci,gece gündüz demeden çalýþarak baþarý yolunda koþar.Gayretlerinin karþýlýðýný almak için Allah’a yalvarýr.Bunun yanýnda bir çiftçi tarlasýný sürer gübresini koyar,tohumunu eker,gerektiðinde sular ve geri kalan kýsmýný Rabbine havale ederse hakiki ve makbûl bir tevekkül etmiþ olur.Çünkü tevekkül Allah’a dayanmak ve ona güvenmektir.Allahü Tealâ,Kur’an-ý Kerim’in deðiþik ayetlerinde tevekkülü teþvik etmektedir:
     “…Müminler Allah’a dayansýnlar.”(Maide S.11.Ayet)
     “Eðer(inanmaktan) yüz çevirirlerse de ki:Allah bana yeter!”(Tevbe S.129.Ayet)
     “Ve ölmeyen(diri) e tevekkül et ve O’nu överek tesbih et”( Furkan S.58.Ayet)
     “Gaalip ve esirgeyen (Allah)’a tevekkül et.”(Þuara S.217.Ayet)
     “Allah’a tevekkül et,çünkü sen apaçýk gerçek üzerindesin.”(Neml S.79.Ayet)
     “Allah’a dayan;vekil olarak Allah yeter.”(Ahzab S.3.Ayet)
     “Allah kuluna kâfi deðil mi?...”(Zümer S.36.Ayet)
     “…Yalnýz onu vekil tut.”(Müzzemmil S.9.Ayet)
     “Allah bize yeter,O,ne güzel vekildir.”(Âl-i Ýmran S.173.Ayet)
     Yukarýdaki ayetlerde görüldüðü gibi Allah,kullarýndan kendisini vekil tayin etmelerini istiyor.Böyle yapanlarýn kurtuluþa ereceklerini ve bol bol rýzýklanacaklarýný müjdeliyor.Aslýnda tevekkül, büyük bir rahat ve güven verir insana.Yüce Rabbimiz bütün canlýlarýn rýzkýný vereceðini vaat ediyor.Bunu doðumdan ölüme dek gerçekleþtiriyor.Kul,hangi hakla kalkýp Allah’ýn taksimatýna karþý itirazda bulunuyor?Tevekkülle alâkalý Resulullah Aleyhisselâm Efendimizin de çok muteber ve mübarek sözleri vardýr:
      “Ey ümmetim!Siz,Allah’a hakkýyla tevekkül etseniz,kuþlarýn rýzkýný nasýl veriyorsa,sizin rýzkýnýzý da öylece verir.Kuþlar sabahleyin yuvalarýndan aç çýkar,akþamleyin yuvalarýna tok dönerler.”
     “Allah’a tevekkül,insanlardan(bir þey) beklememektir.Zira insanlar bir þey veremez ve verilenlere de engel olamazlar.”
     “Allah’a tevekkül eden ve onun kazasýna razý olan kimse,istemekten kurtulacaðý gibi kederden de rahat bulur.”
     Tevekkül edenler,baþkalarýna kul ve köle olmaktan kurtulurlar.Allah muhakkak ki kullarýna zulmetmez.Onlara merhamet eder.Erzurumlu Ýbrahim Hakký Hazretleri’nin dediði gibi:
     “Mevlâ görelim neyler/Neylerse güzel eyler.”
e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com