Bazý zamanlar,bir kýsým duygu ve düþünceler dilimizin ucuna kadar gelir de bir türlü kelimelere döküp söyleyemeyiz onlarý…Ruhumuzdaki kývýlcýmlarý dile getirmede sözcükler kifayetsiz kalýr.Böyle bir durumda,içimizde kabaran duygularý ifade edebilmek için þâirlerin mýsralarýna sarýlýrýz.Çünkü onlar,bizlerin söylemek istediði duygu ve hayalleri veciz bir biçimde,mýsra kalýbýna boncuk boncuk dizerler.Duygu ve düþüncelerimize tercüman olurlar.Bu onlarýn söz ustalýðýnýn bir yansýmasýdýr.
     Þairlik ve söz ustalýðý Allah vergisidir.Fakat Rabbimizin verdiði bu kabiliyetin ifþa edilebilmesi için dili çok iyi bilme zorunluluðu vardýr.Adeta dil cambazý ve söz avcýsý olmak gerekir.Þairlik için duymak ve hissetmek yeterli deðildir.Önemli olan,hissiyatýmýzý en uygun sözcüklerle dile getirmektir.                    
     Günümüzde pek çok insan þiir adýna bir þeyler karalayýp duruyor.Bunlarýn hangisinin þiir olduðu,hangisinin þiir olmadýðý tartýþýla gelmektedir.Aslýnda çok kat’i ölçüler yoktur.Fakat þiir olanlar her halûkârda kendini belli ediyor.En büyük kýstas okuyucunun þahþî kanaatleridir.Þairlik yaftasý ulu orta satýlmýyor.Zaman,þairlik sýfatýna lâyýk olanlarý gün yüzüne çýkarýyor.Zoraki bu isimle anýlmak isteyenleri de sis perdesiyle kapayarak,tarihin karanlýðýna hapsediyor.
     Zaman zaman þairlerin de özeleþtiri yapmasý gerekir.Bedri Rahmi Eyüboðlu’nun þu dörtlüðünde dile getirdiði gibi yeri gelince utanmasýný da bilmek lâzýmdýr:
      “Þairim,
          Zifiri karanlýkta gelse,þiirin hasýný
          Ayak sesinden tanýrým
          Ne zaman bir köy türküsü duysam
          Þairliðimden utanýrým.”
     Þairler toplumun en itibarlý insanlarýydý bir zamanlar…Sayýlarý arttýkça insanlarýn onlara bakýþ açýsý deðiþti.Tabir caizse sapla saman birbirine karýþtý.Ama gerçek þairler,tüm zorluklara raðmen su yüzüne çýkmayý baþardý.Ötekiler çoktan kaybolup gitti.
     Kutadgu Bilig adlý eserin yazarý Yusuf Has Hacip,on birinci asýrda insanlarýn þairlere bakýþ açýsýný,eserinde veciz ifadelerle dile getiriyor.Günümüz insanýnýn þairlere bakýþ açýsýyla on birinci asrýn insanlarýnýn þairlere bakýþ açýsýný mukayese edebilmemiz için Yusuf Has Hacip’in Kutadgu Bilig isimli eserinde þairlerle ilgili olarak dile getirdiði düþünceleri sizlere sunmak istiyorum:
      “Kýlýçta yitigrek bularnýng tili
          Yana kýlda yinçke bu hatýr yolý”(Bunlarýn-þairlerin-dili kýlýçtan daha keskindir ve kalplerinin yolu ise,kýldan incedir.)
          “Batýg yinçke sözler ukayýn tise
           Bulardýn eþit söz ukulgay basa”(Derin ve ince manalý sözleri anlamak istersen,sözü bunlardan dinle,anlarsýn.)
          “Tengizke kirür körse könglün tükel
           Güher yinçü yakut çýkarur mesel”(Ýyice dikkat edersen,onlar denize dalarak,güher,inci ve yakut çýkaran insanlara benzer.)
          “Olar ögseler ögdi ilke barýr
           Kalý sökseler atý artap kalýr”(Bunlar methederlerse,bu medih bütün ülkelere yayýlýr;eðer hicvederlerse,insanýn adý daima kötü olarak kalýr.)
          “Usa edgü tutgil bularný kadaþ
           Bularnýng tilinge ilinme adaþ”(Ey kardeþ,bunlara mümkün olduðu kadar iyi muamele et;bunlarýn diline düþme ey dost!)
( KAYNAK:Kutadgu Bilig-Þairler Bahsi-Yusuf Has Hacip,Çeviren:Reþit Rahmetî Arat)

     e-mektup: mnihatmalkoc@hotmail.com